Raam. Jaargang 1970

[p. 43]

P.A. van Gennip
Telemachos

Ik ben nog uit de tijd van vóór de grote filosofen.
Opleiding maar zo-zo; ik weet alleen dat ik voortijdig
wees geworden ben. En verder wordt de tijd besteed aan zwijnen
hoeden, moestuin schoffelen, en citherspel, en goede wijnen.
En toch: mijn pa, - zijn hart een zwaluwnest, zijn hoofd vol
stoute maar wel goed doordachte plannen -, schijnt
nog niet dood te zijn. En moeder is nog steeds
een fel begeerde vrouw.

Penelope van Ithaka
koe-ogige godin in slepend lang gewaad
- zij kleedt zich ouwelijk -.
Ik laveer mijn dagen langs bonkige lui die naar haar centen vrijen
en loeren op een kuiltje in haar bed en in haar buik;
- of die bij mij, een jonge griek, een kansje wagen; wel leuk
als ik zodoende voor één nacht in bed mijn thuis kan vinden-.
Zij rekt het spel al zeven jaar; uit weemoed of genoegen
wie weet? Ik zie alleen dat zij zich soms als hoer
maar meestal als een weduwe gedraagt, wat me kwaad
eenzelvig maakt, en stil: een vrouw die als geliefde niet
geborgen is loslopend paard in de spattende branding
langs grillige vloedlijn van drijfhout, tranen zout zeewater, zweet
kan niet, zou niet moeder mogen zijn.
En dus denk ik aan hem.

Odysseus, veellistig en sterk
dolend naar nergens en overal
onweerstaanbaar charmeur met het heldere oog.
Voor zijn leeftijd tè bang om gevestigd te zijn, al sinds jaren op
oorlogspad, zwerversvoet, vogelvlucht; zeilend op windrichting
toverspreuk van de bekoorlijke vrouw: een lied van verleiding.
Tuk op alles mee willen maken maar nergens in blijven;

[p. 44]

 

precies, ben ik bang, als die hier tafelschuimen, en stoeien

 

en spelen, wanhopig en driftig zoals mijn vermoedens;

 

ik kijk naar mijzelf.

 

 

 

Telemachos met fraaie kop en lenig lijf

 

ongedurig warhoofd als papa

 

besluiteloze twijfelaar als moeke

 

en weerloos motief in het zelfs door de nacht niet

 

niet te ontrafelen weefsel van mijn tijd.

 

Nog uit het ridderlijke jaar van vóór geruststellende gedachten,

 

opleiding ondermaats, zal ik er noodgedwongen op

 

uit moeten trekken.