Raam. Jaargang 1970

[p. 41]

Jan Elemans
De Middeleeuwen

Wat waren ze mooi
wat duurden ze lang
de gregoriaanse zangen
de geborduurde kazuifels
de beloofde bedevaarten
de kloosterlijke maaltijden
de primitieve exempels
de gebrandschilderde ramen
de gebeeldhouwde kathedralen
de pontificale missen
de gefundeerde jaargetijden
de eeuwige geloften
de gemijterde abten
de kerkelijke tienden
die naar de hemel kreten
om wraak
omdat de pest
geen pest was
maar honger - niet
de genade ontbrak
de heiligmakende
(heiligen zat)
en die van staat
(standen zat)
maar het eiwit
in het zwartbrood
zonder vlees
of vis.

Nonnen
weefden met goud
de 11001 aureolen
om Sint Ursula
uit die ene dunne draad
van het waar geloof.

[p. 42]

 

Broeders

 

spoelden prevelend

 

elke ochtend

 

de hoge pot

 

van hun abt.

 

 

 

Monniken

 

schreven ijzeren leugens

 

tot gouden legenden

 

de punt van hun neus

 

op het perkament

 

hebben ze het evangelie

 

meer verlucht

 

dan gebracht - pienzelend

 

door een loep

 

hebben ze de grote

 

witte billen

 

van Vrouw Aarde

 

rood geverfd

 

zonder ronding

 

of ruimte

 

in miniaturen

 

omgebracht.

 

 

 

Later hebben ze

 

hun precisieprenten

 

geprojekteerd

 

in de ramen

 

kousen en kleuren

 

zegevierden

 

over het bleke geweld

 

van de kuiten:

 

met de hemel

 

in het raam

 

keken ze nooit

 

meer naar buiten.

[p. 43]

 

In het lang

 

lopend krediet

 

der getijden

 

hebben ze hun tijd

 

gedood - wat

 

de klok sloeg

 

was boter bij de vis

 

wijn bij het wild

 

uit de bossen

 

om Echternach.

 

 

 

Oh wat waren ze mooi

 

en wat duren ze lang

 

nóg wijdt de prelaat

 

met kwistige kwast

 

zijn prinselijk paard

 

zijn zilveren sporen

 

zijn ijzeren zwaard

 

de jacht

 

op de blote kuiten

 

duurt voort

 

na de albigenzen

 

de farmaceuten!

 

 

 

Het eucharistisch congres

 

in zuid-amerika

 

lex orandi

 

lex credendi

 

gouden monstrans

 

om een kruimel brood

 

wie bidt

 

wordt zalig wie

 

niet meebidt

 

gaat gewoon

 

van de honger dood.