Raam. Jaargang 1969

P.H. Kerssemakers
Eén van de velen

Bezadigd greep het witte lijk zich piepend in zijn kruis.
De parelmoeren veters schouwden dit en zwegen..
De ijle stilte kroop groeiend uit zijn schulp,
keek zichtbaar rond, vergaapte zich en zakte dommelend ineen
Het niets benauwde het onzichtbaar, verzonk toen in gefluister.
De paars en gele bosviooltjes betuttelden het gele loof
dat dauw noch regenlucht ontving in snelle vlucht.
De wasvrouw in het dorp verzonk in deernis, geel van groot verlangen
vergoot echter geen traan, de buurt mocht het eens merken!
De buurt echter verkneukelde zich in ongeweten weetjes

[p. 13]

 

vertelde het onbekende nieuws aan buur en buur steeds verder;

 

de niet vergoten traan aanzwellend tot een grauwe ijsorkaan

 

greep hier en daar en overal, verpletterde de zaken

 

tot onlust en verlangen zich vonden in het bladerwoud,

 

waar ritselend de mus rondwipt en eeuwig onbevangen

 

de zachte aarde rythmisch leeft, kloppend in niet verlangen.

 

Niet-begrijpen, niet-genieten is haar bikkelhard karakter;

 

ze groeit, bemint en maakt zich onbewust

 

tot eeuwig grondprinciep, de rust van ons verlangen.

 

 

 

Een van de velen

 

Verdwaasd en onverdroten begreep hij zich te geven

 

en talmde slechts, omdat zijn eerlijkheid hem dit gebood

 

zijn zwarte nagels remden niet, noch zijn geschoren kin

 

zijn streven naar de waarheid, zijn goedheid evenmin.

 

Hij vreesde slechts de ontrouw, zo breekbaar als blauw glas

 

en hield zich in, bevredigde zich terloops in 't gras

 

en greep een boek, bedreigde een ingenieur

 

omdat hij smekte, betastte toen zijn tand

 

en voelde zich onwel bij 't schemerig gefluister.

 

Hij zocht de maan in 't kolenhok, zijn fiets in het vooronder

 

maar vond slechts lege hulzen, ontdaan van alle sap

 

geledigd in het blanke vat der onvolkomenheid.

 

Begrijpend plots, verliet hij het plantsoen

 

en schafte zich een motor aan.

 

Dàt was de zin van zijn bestaan.

 

Het stoplicht mijdend, dat liefde heet

 

verkoos hij zich de onmetelijke ruimten

 

doorbracht zijn dagen in gepast gefluister

 

temidden van flats en neonlichtend duister,

 

totdat zijn scheermes uitkomst bood..