Raam. Jaargang 1968

[p. 24]

Maxim de Winter
And that the man that in his study sits

de reflekties zijn verwijderd. verplaatst achter
de koelissen van het landschap.
de lucht zweeft schokkend, geslachteloos,
als zware vloeistof, een mislukte sprong uitvoerend
in de wisselvallige ruimten. alles
wordt door oude ongestoorde beelden overspannen.

de duizelige kamers kalmeren,
de wanden vol engtevrees. tegen de zoldering
het omgekeerde beeld gekleefd
van een sintvitusdanser, grimmig schilderij,
vereeuwigd vanuit een zitplaats,
verwrongen door het licht van een rode lamp:
de wazige schimmel van iemand aanwezig.