Raam. Jaargang 1968

(1968)– [tijdschrift] Raam– rechtenstatus



[pagina 22]
Leo Herberghs er valt er valt een voortdurende stilte een gat in het land de mieren draven onhoorbaar de mieren sterven onhoorbaar bevederd en zijn onsterflijk bevederd en zijn onsterflijk enkel de vogels
najaar zonde dat takken het gezicht slaan van de herfst en dat de maan opwaarts vliegt naar de keel van de wind nu en dan valt een struik in mijn armen en sterft
paarden de paarden komen onhoorbaar onder de bomen of god hen heeft aangeraakt tot in hun staarten zo stil tot in hun hoofden zo trots even nog is er de schijn dat zij mij zien dat zij mij horen