Raam. Jaargang 1967

[p. 66]

Henk van Kerkwijk
Paul

of ik je adem vangen kan?
simpelweg in de handen vouwen
als de weekhartige tennisbal
waar ik al niet mee om kan gaan
het blijft een open vraag

een nest vol vogels die zwart
schreeuwend - (een gesprek: daarom is
messiaen verliefd op hun vleugels.
ik vraag me af of rotte takken ont-
breken in de bomen die hij beklimt.)

maar waarom kraaien? spreeuwen
passen beter in het hoofd
of spechten, dwars door de ogen
en alsmaar rechtuit

toch: zij zelfs kunnen de last
van onze codering niet verdragen
ze vliegen bloedend af en aan
en velen sterven onderweg

[p. 67]

 

werd het applaus van de zee

 

aan de meeuwen alleen besteed

 

ik had er vrede mee, maar

 

de kust is van kapers overladen

 

 

 

en nu, nu mijn vlucht eerst recht

 

een feit is geworden blijkt:

 

mijn springveren lankmoedigheid

 

is asbest, korrelig, vuurbestendig

 

niet door de vingers te wrikken

 

 

 

ik deel geen brood meer uit

 

ik moet om onderweg denken

 

stenen dan, stenen voor brood

 

jullie malen toch met kunstgebitten

 

 

 

ik heb het begrip overschat

 

de dierenriem zelfs, altijd terwille

 

heeft de dreighouding aangegord