Raam. Jaargang 1967

[p. 43]

Klaas de Wit

Camping '66

De koe achter het prikkeldraad dat
rekreatie- van kultuurgrond scheidt
hoest beschaafd;
alsof zij op het punt staat
het woord te nemen n.a.v.
Vietnam bijv. of
het rassenprobleem.

Zij houdt toch maar haar mond, het rund,
en gaat over tot de orde van de dag:
herkauwen.

De milde juliwind draagt
in een geur van mest en andere heiligheid
een litanie van knetterende vloeken aan:
wie dan ook wil niet
zoals de boer wil.

[p. 44]

3.

 

Wanneer de Heer nu plaats zou nemen

 

voor mijn tent,

 

(in vermomming uiteraard

 

met snor en baard,

 

of juist niet, alnaargelang,

 

maar onmiskenbaar toch,

 

vooral post factum,

 

zoals in Abrams dagen)

 

zou ik Hem nog een staartje rum kunnen offreren.

 

Maar dan moet Hij wel gauw zijn...

 

 

 

Hij laat weer op Zich wachten, zoals altijd.

 

Ik vraag me trouwens af, waarover

 

je met Hem moet praten?

 

Het weer waarschijnlijk.

 

Niet dat Hij er iets aan doen kan,

 

maar juist daarom.

Als A. geweest is,

(geen engel Gods of zo,

maar er gaat wèl iets van haar uit)

draait de wind, betrekt de lucht.
Zo sta je hier goed fout.

's Avonds weet ik wat erger is
dan een tent opzetten:
een tent verplaatsen.

[p. 45]

Pro memorie

Ergens in Pennsylvania, of all places,
weet ik een verlaten appelfarm -
vruchtbomen in de houdgreep
van manshoog onkruid,
de muren ontzet door knapen
van wortels, geen deur meer
in zijn sponning.
De dood heeft daar goed huis
gehouden.

Alleen in de cider-pers en
in de ingezakte opslagschuren
hangt nog een wrange
zoete levendige geur.
Elk ogenblik kan daar een wagen binnen.
rijden, afgeladen vol met goudreinetten,
en alles in beweging zetten,
zou je zeggen.
Cider is koppiger dan je denkt.

[p. 46]

Ahnenkult

Uitgever B. kan met smaak vertellen,
aan wie het horen wil,
hoe hij destijds te Kollum of daaromtrent
bij mannenbroeder nummer Een,
de Grote Abraham,
op schoot gezeten heeft,
welk godgevallig feit zijn (B's) grootmoeder,
naar hij zegt, bijkans
in orgasme uit deed barsten.

Het is een mooi verhaal, zegt iedereen.
Waar is die tijd gebleven?

Nouvelle Théologie

Onlangs, luisteraars,
werd ik ingehaald door een glimmend
zwarte Oldsmobile, die op de achterruit
in levensgrote kapitalen adverteerde:
DE HEER VOOR PRIMA PATAT EN IJS!
Zo had ik het nog nooit bekeken.

[p. 47]

Köordinatie

Terwijl op het balkon
in de zon en uit de wind
ik mijn gedachten over andermans poëzie
probeer te ordenen, ligt beneden
in de tuin mijn jongste dochter
haar tenen te tellen,
sloft op het trottoir een bejaarde op viltpantoffels
pet op sjaal om
aftandse teckel aan de lijn
mompelend grafwaarts,
verdrijven op het kanaal halfblote toeristen
(en daar zit wat mooi vlees onder!)
hun vrije tijd door zich per buitenboord
knetterend tegen de wind in te verplaatsen,
en achter de horizon...

Ja, wat achter de horizon?
Transcendentie, zullen we maar zeggen,
een zorg voor wie dàn komt.
In elk geval biedt het leven een af-
wisselend programma op vele kanalen,
en alles klopt als een bus.