Raam. Jaargang 1964-1965

[p. 49]

Maxim de Winter

Relaxez-vous

wachtend op niets in het bizonder,
lijnen trekkend op de tafel.

gisteren:
ik ging zitten. schreeuwde weer. haalde
een rode pen uit mijn dagblad, bereisde
belgië, frankrijk, kwam op een dag
spoedig terug in holland, schijnende
zon en bliksemvogels sloegen de lucht
met hun snavels. de vissen in mijn mond
werden dronken.

maar kijk:
een maand later terug op dezelfde plaats,
weer wachtend op niets in het bizonder,
een sigaret rokend,
langzame as vallend op mijn knieën.
- roepend om een onzichtbare taxi.

[p. 50]

De toekomst - het einde

maar zoals ik hier zit
en voel mezelf de grootste en de langzaamste
denkend doodgaand boven een vuile rivier
zoals de verhalen vertellen,
maar geen kamer in new york, nergens
een kamer, voedsel op de tafel, vogels
uit de bomen vallend in het
hete zand, misschien weet ik
waar ik na jaren en jaren zal zijn,
een vaarwel zeggend
aan de steden, een trotse veer zal ik
dragen tussen mijn handen
en tanden - als een ouderwetse indiaan.

dus, de heilige koeien trap ik als bliksem,
ik wandel met voeten gemaakt van was
dragend een kaars in mijn lichaam,
twee katedralen werden gedood door mijn bloed.

ah, ik strek mijn armen uit
om stenen aan te raken, verander deze
stenen in wijn, verander deze wijn in
vrouwen,
verander mijzelf in stof.