Raam. Jaargang 1964-1965(1964-1965)– [tijdschrift] Raam– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 1] [p. 1] [Nummer 18] Maxim de Winter Gedichten Die Jahreszeiten tijdens een lange koude winter droomde ik van een lange warme zomer en de lange warme zomer kwam tijdens de lange warme zomer droomde ik van een lange koude winter en de lange koude winter kwam tijdens de lange koude winter droomde ik van een lange warme zomer en de lange warme zomer kwam tijdens de lange warme zomer droomde ik niet meer (al die temperatuurswisselingen) maar smeekte en bad ik om een lange koele winter om een lange koele zomer en toen begon het te regenen [pagina 2] [p. 2] Voodoo ik had een buurman, een professor wiskunde, hij kon geen afstand schatten, was een neger, zwart als n'krumah, geen president van ghana. hij woonde in een huis, kasteel van stenen, modderige slotgracht rondom, hoge torens en korenvelden in zijn kelders. hij sprak niet, kon niet spreken geloof ik, had erg witte tanden, erg witte ogen, speelde jazz smorgens, speelde jazz smiddags, speelde jazz savonds, en snachts danste hij met zijn huishoudster voodoo. [pagina 3] [p. 3] Elia dan toch blies hij zachter op zijn fluit en natuurlijk, vriend of vijand, hij klemt zijn trommel in zijn linkerhand en schreeuwt op zijn bevlekte schoenen terwijl hij, elia, vlamt tussen zijn vingers en zo snel, de fakkels van merazo, zogna, pirenesto beademt tot flambouwen. belangrijker dan de landbouw, kabeltouwen, landschap, waar hij nog zachter fluit, een vochtige vis neerschiet. hij draagt de waterfles door de tuinen, ontwakende, vreemde, ontspannen elia, originele handenbinder, elia, draag water laag vol vingers en bloemen en glimlach klagend, kunstzinnig. [pagina 4] [p. 4] 3-Dimensionaal het eerste beeld in de kamera: abstrakte regen lost op uit de wandelende hemel. grijze planten op de moerassige grond. daarbij gevoegd: de muziek van een eiland. druppels dragen water aan. en het tweede beeld: het slaan van koele zenuwen, brandend in de aarden geest. maniakaal als het knippen met de vingers, het grijpen met de huid, de aanwezigheid van verliefde panters. en het derde, laatste beeld: vochtige voetstappen. [pagina 5] [p. 5] De overtreffende trap ‘It is intolerable to be in the midst of the superlative of everything’ resonerend (een neger, een kleine kerk, kruis, gegrift hout) resonerender (twee negers, een grote kerk, mausoleum, gekerfd hout) resonerendst (een menigte negers, een katedraal, piramide, metaal) plotseling: is daar het universum. Vorige Volgende