Raam. Jaargang 1964-1965

[p. 49]

J. van Breemen
Kruimeltjes

Zij deden wie het deemoedigst was. Toch moest de minderbroe-
der in de abt zijn meerdere erkennen.

Hij was zo jaloers dat hij zijn vrouw verbood het huis uit te
gaan. Gevolg: ze kwam in opstand en kuste de groenteman.
Daarop deed hij ijlings water in zijn wijn en leerde haar de tuin
bewerken.

Ontroerende herinnering: plotselinge dooi in de hersenen, zodat
het vocht met een zakdoek opgevangen moet worden.

Wie dan leeft die moet maar zorgen, dacht de Lieve Heer en
fluitend schiep hij Adam en Eva.

Preutse schone: een die haar benen zo hardnekkig onder stoelen
en banken steekt, dat ze tenslotte een stoffeerder moet trouwen.

Kunstreproducties: kijkplaatjesvoer. Het onherhaalbare gedegra-
deerd tot het alomtegenwoordige. Smaakfabriek voor de allemans-
gading.

Rembrandt's oeuvre: harsig houtblok in het haardvuur van god's
avondmijmering.

De appelen van Courbet: nieuw licht in de oude spelonken der
samenleving. Het eerste abstracte familieportret.

Japan en China: dichtkunst die als een rookspiraal opstijgt. Hier
in het westen zijn alle poëten schoorsteenvegers.

[p. 50]

 

Tachtigers: zéér fijne luitjes die het klaar speelden zich aan één

 

glaasje weemoed per dag te bedrinken.

 

 

 

Elsschot: weigerachtig guillotien, het hart ter nagedachtenis op-

 

gericht.

 

 

 

Pierre Kemp: kruimeldiefje werd kleptomaan.

 

 

 

Carmiggelt: nijvere muizentandjes in de kaaskorst van het alle-

 

daagse.