Raam. Jaargang 1963-1964

[p. 1]

[Nummer 8]

Jacques Hamelink
Veranderde

Bijna niets menselijks meer

in mijn bloed kommuniceren
plant en dier en ster

een duister proces voltrek ik
onthullend landschappen blind en wit
die liggen geduldig duurzaam in barensnood
op sneeuwen golven ebt en vloeit mij de grote koude binnen

om één nieuw uit zichzelf geboren en brandend licht
ga ik mij onophoudelijk te buiten
in een onrustbarende aarden taal
waaronder leegte klokt en slikt als een vagina

in dode steenvelden koppig stotend gaat de maan te keer
onderhuids een gravende karbonkelrode zon

de dag blaft honds de nacht duikelt geluidloos
slaap schuifelt extase blijft uit
ijzeroer grauwen de morgens

breekt de tijd zijn tanden op kammossels en sterren
zet zand zich vaster in mijn bloedende bek
en mijn bekken dat baart.

[p. 2]

Einde: Augustus

Als de ratten onraad ruiken heb ik hoeven in brand gestoken
over een onbewerkte aarde verspreid mijn reusachtige voetsporen
moerassen smeulend rotten vingers en lippen weg
herfst mijn zoenoffer
wanneer de bossen zwart worden ben ik een moordenaar
moet met slakken en algen huwen

de wapens neergelegd in alle bladeren dit brandmerk
de najaarsmeren staan boordevol spuwsel -

nu worden de nachten krakend water
wordt steeds minder spraakzaam onverhoeds
leerde een maagd mij doden
daarna is de aarde woest en leeg voor het eerst

de bebloede dag heeft zijn handen gewassen
in schuld is voorgoed geofferd en opgehouden
op steeds smaller paden wandelt de engel
durende herfst legert zich nu
geen toegang dan over dit lijk.

[p. 3]

In stilte

Het vlamstille bos ontgaat geen blad
lucht danst tot onder de aarde
grond groeit tot boven de bergen van herfst
in kurkdroog water ademen vruchten
daartussen verstrooid loopt op zijn laatste benen
ijl en lachend de mens.

[p. 4]

Dampkring

In de aardse stilte terwijl een trechtervormige wolk
het versteend onweer geluidloos aangroeit
wordt haastig aan onbewoonbare woningen gebouwd

waarom is onbekend: wet noch orde merkbaar
schaarse plantengroei
gebrek aan zuurstof belemmert het ademhalen
een duizeling draagt soms eeuwenver

maanver onder water zwemmen de mensen
met vogelhanden en vruchten in het lijf
hun stemmen opgegaan in de stilte
die nog eeuwig groeien blijft.

[p. 5]

Koning

De man die uitmondde in alle stromen
en bladeren nu monden alle stromen en bladeren
in hem en hij is niet legio meer maar
verslaafd aan allen die vrouwelijk warmte geven

en hij bedelaar kan niet terug
moet een nieuwe vrede uitvinden

oud wordt hij door de zon tot koning gegeseld
zijn gebrek is een donkere doornenkroon
hij draagt de purperen mantel van een herfstdag

zijn glimlach is een ijdel riet.

[p. 6]

Komeet

De mens met handen vol sterren
vlucht nachtzwarte putten binnen
maar tegen dit ontketend ijzerwit
licht weet hij zich niet te beveiligen
in een holle draaikolk een hoge duizeling
glijdt hij hijgend en slikkend naar beneden

en wordt langzaam opgevangen, tracht
het ritme van vogel en vis te benaderen
maar het water weerstreeft en de bloeddruk
stijgt in de luchtpijpen der planten
soms klopt zijn hart onregelmatig
van ijlte en afstand

eindeloos boven de macht
van de mens een wereld
die niet te tillen is.