Raam. Jaargang 1963-1964

[p. 37]

Joop van Breemen
Simultaan

April, schemering vervult het avonduur,
mijn vrouw ligt in mijn armen, als een poes ineengedoken.
Weerspiegeling op de kachel, grijze miniatuur;
buiten kwettren vogels, geen woord wordt er gesproken.

Spiegeling die mij vervreemdt van het heden
is dit evenbeeld, te ongenadig zwart omlijst.
Samenzijn, geprojekteerd vanuit een simultaan verleden:
wij zijn tezelfdertijd verouderd en vergrijsd.