Der IX quaesten
(1528)–Anoniem IX quaesten, Der– Auteursrechtvrij
[Folio G4r]
| |
Doe Bore ende Iudas een corte wijle te samen in huwelijcke gheweest waren So gheuielt op eenen dach dat Bore sat in ghepeyse ende si wert terstont seer weenende ende wranck deerlick haer handen so dattet elcken iammeren mochte. Dies Iudas haer vraechde die sake haerder droefheyt ende seyde. Ic bidde v weerde vrouwe segt mi wat v let. Doe seyde Bore Ic armen bedructe vrouwe, ic mach wel weenen en clagen. Tis gheleden .xxii. iaren oft daer omtrent, dat ic had een kint ende doe dat een maent oudt was soe sloet ict in een tonneken ende settet so int water Ende ic sorghe dat ic nv verloren ben want mi droomde opden seluen nacht dat ic dat kint ontfangen hadde dat hi soude dootslaen eens conincs sone, ende sinen vader, ende na dat so soude hy mi trouwen tot sinen wijue, ende dat hi noch veel meer misdaden, verrader nien, ende ander quaets doen soude, ende ten lesten soude hy verraden ende vercopen den verlosser der werelt tot den Ioden om .xxx. penninghen. Doe dacht Iudas in hem seluen dat hi die man was, want om dat de coninghinne die hem op gheuoet hadde hem bekeeuen had so had hi verslaghen haren sone. ende ooc seydse datse hem opt water gheuonden had, ende dede hem daer wt halen daer hy besloten lach in een tonneken, ende so dachte hi dattet die coninghinne was ende haer sone die hi had ghedoot. ende dattet sijn vader soude zijn den hi inden boomgaert gedoot hadde, ende dattet zijn moeder soude sijn die hi ghetrout hadde. wair af hi hadde groot achterdencken ende leetwesen tot dattet gheuiel int selue iaer dat ons salichmaker Christus Ihesus wylde lijden voor ons sijn bitter passie, ende | |
[Folio G4v]
| |
steruen den bitteren doot. In welcken tijden Ihesus was leerende en prekende dat volck, ende dede menich schoon mirakele, als elck mensche sach ende hoorde. ¶Iudas was seer tonvreden in sijn herte van die groote misdaden ende quaet dat hy ghedaen hadde teghen Borre sijn moedere ende wijf, ende hi viel voor haer op sijn knijen ende badt haer ootmoelijc dat sijt hem vergheuen wilde, want hijt in gheender manieren en haddet gheweten, ende si vergaft hem al gheheel wt goeder herten, ende met gohden wille |
|