|
| |
Hoe hi te Jherusalem bleef onder die leeraers. Dat twalefste capittel
Doe dat kint Jhesus out was .xij. jaer, toech hi op mit sinen ouderen tot Jherusalem na ghewoenten der ewen totten daghe der feesten ende duerde daer achte daghe. Nu so arbeide dat kint Jhesus in enen langhen weghe ende ghinc, op dat hi sinen hemelschen Vader eren mochte inden hoechtiden, houdende die ewe die Heer der ewen. Jherusalem is van Nazareth gheleghen .xxv. milen of daer bi. Ende als die daghe der feesten gheleden waren ende die ouders ons Heren en wech ghinghen, bleef hi in Jherusalem al willens, op dat hi, ghelijc als hi sijnre moeder bewiset hadde, dat hi hoer schuldich was, climmende mit hoer op als een mensche mitten menschen om te offeren Gode sacrificie, dat hi oec so sinen Vader, dat hi hem schuldich ware, bewisen soude in aendenckinghe gheesteliker leringhe. Wilc oec een argument is, dat die kinder niet en misdoen, die hoer ouders laten ende in cloesteren varen, op dat si daer Gode dienen.
Men mochte vraghen, hoe dat sijn ouders mochten van verghetelheden dat kint daer laten, want si hem mit groter sorchvoudicheit ghevoet hadden. Het
| |
| |
is te antwoerden dat een sede was den kinderen van Israhel, als si te hoechtiden op ginghen ende weder thuus ghinghen, dat si plaghen te gaen die manne ghesceiden vanden wiven; die kinderen mochten gaen mit enighen van horen ouderen. Ende daer om, als Joseph dat kint bi hem niet en sach, waende hi dattet hadde gheweest bider moeder, ende des ghelijcs waende die moeder weder. Ende als si dus quamen een dachvaert van Jherusalem sonder dat kint Jhesum, ende des avonts quamen daer si herberghen souden, ende onse Vrouwe sach dat dat kint bi Joseph niet en was, dat si ghewaent hadde mit Joseph te comen, wart si gheslaghen van binnen mit groten rouwe ende ghinc mit tranen ende sochte hem des avonts al om die huse als si tamelicste mochte. Ende Joseph, die guede oude, volghede hoer na mit groter droefheit ende mit tranen.
Dencke in di selven, wat rusten si inder nacht hebben mochten, doe sijs niet en vonden, ende sonderlinghe die moeder, die hem aernsteliker minnede. Ende al wast dat si van horen vrienden ghetroest wart, si en mochte nochtan niet ghetroest warden. Want wat wast Jhesum te verliesen! Sich nu
| |
| |
onse Vrouwe aen ende doech seer mit hoer, want hoer siel nu in groten anxt is ende nye van dat si wart gheboren in so groten liden en quam. Als wi dan tribulacie hebben, so en sullen wi niet bedruct warden, want onse Heer sijnre moeder niet en spaerde. Ende onse Heer plecht te verhenghen dat sinen vrienden tribulacien comen, ende het is een teyken sijnre minnen, ende het is ons oerbaerlijc tribulacie te hebben.
Daer na besloet hoer Onse Vrouwe in eenre cameren ende gaf hoer tot bedinghen ende tot kerminghen ende was al dien nacht in groter droefheit ende bitterheden om hoers liefs kints wille, dat si verloren hadde. Des morghens harde vroe ghinghen si heen ende sochten hem inden stedekens die omtrent gheleghen waren, want men bi veel weghen tot Jherusalem gaen ende keren mochte, ende sonderlinghe sochten si hem onder sine maghe ende vriende. Ende als sijs niet en vonden, wart Onse Vrouwe harde zeer ende bi na ontroestelike beanxt. Des derden daghes quamen si weder tot Jherusalem, so dat si hem drie daghe verloren hadden, bi welken beteikent sijn die drie daghe sijns doots, in wilken men oec waende dat hi verloren
| |
| |
waer.
Si vonden inden tempel als een fonteyn der wijsheit onder die leraers sittende, mar als een exempel der oetmoedicheit eerst horende ende vraghende eer dan hi leerde, want die gheen die eerst antwoerde dan hi hoert, die bewijst dat hi een sot is. Hi en vraechde niet daer om, op dat hi leren soude, mar om dat hi ons leren woude dat oec gheleerde lude bereider souden wesen te horen dan te leren. Ende vanden questien der ewen vraghende so leerde hise meer, want hi wijslic vraghede. Als hem die moeder inden tempel sach, verblide se hoer recht of se weder levendich worde ende dancte Gode. Ende dat kint Jhesus, alst sijn moeder sach, quamt tot hoer ende si ontfenc hem blidelijc ende custen vriendelijc ende sach hem aen ende seide hem: "Kint, wat hebste ons ghedaen? Ic ende dijn vader hebben di mit droefheiden ghesocht". Ende hi seide: "Waer om hebdi mi ghesocht? En weet ghi niet, dat mi behoerde te wesen in dien dijnghen die mijns Vaders sijn?" Ende onse Heer, volghende den wille sijnre moeder, keerde weder mit hoer te Nazareth. Want om dat hi God ende mensche was, so toende hi ende wrochte biwilen hoghe werke na sijnre godheit ende biwilen laghe werken na mens\cheliker
| |
| |
crancheit.
Ende daer om: als Gods Soen bleef hi inden tempel, ende als des menschen soen ghinc hi weder mit sinen ouderen, daer si gheboden, ende was hem onderdanich. Waer in hi ons toende dat wi onsen ouderen in gueden saken onderdanich wesen souden, waer of die leeraer Sinte Ancelmus seit: "Doe du dijn eerste kintscheit haddes overbrocht, bewisestu ons exempel oetmoedelijc die waerheit te leren, want du niet en sates inden rade der ydelheit, mar in midden der leraers, ende vragheste hem ende hoerdeste van hem, nochtan dattu waerste Heer der consten ende die wijsheit Gods dijns Vaders. Ende du bewisest ons oec forme der ghehoersamicheit, doe du, Heer der werelt, ghehoersaem waerste den gheboden dijnre ouders".
Mar wat mocht onse Heer in desen drien daghen doen? Sich dat ende merc mit aernst, hoe dat hi des nachts hem keerde tot enighen hospitale der armer ende mit scaemten daer herberghe bad. Ende daer at ende herberghede mit den armen die arme Jhesus. Sich hem oec aen ende merct hem sittende onder die leeraers mit enen behaechliken wisen eersamen aensicht, hoe hi hoerde ende vraechde als of hijs niet en
| |
| |
hadde gheweten, dat hi van oetmoedicheden dede ende oec om dat si hem niet scamen en souden op sijn wonderlike antwoerden.
Du mogheste oec merken in desen woerden voersproken drie merkelike dijnghen. Dat eerste dat die gheen die Gode dienen wil, onder sijn maghe niet wanderen en sel, mar van hem scheiden, want dat kint Jhesus sijn lieve moeder van hem liet gaen, als hi aen woude dencken die werke sijns Vaders. Ende wat si hem sochten onder sine maghe ende vriende, hi en was daer niet ghevonden. Dat ander dat die gheen die gheestelijc levet, blivet hi bi wilen van drogher herten sonder devocie of innicheit, hem daer niet in duncken en sel laten, dat hi van Gode ghelaten is, want der moeder Gods dat ghevallen is. Hi en sel hem daer om inden moede niet bedrucken, mar aernstelijc onsen Heer soeken in stadigher oeffeninghe des gheests, in heilighen ghedachten blivende ende in gueden werken, ende hi sel hem weder vinden. Dat derde dat nyement wesen en sel sijn eyghens willen ende sinnen, want doe onse Heer Jhesus seide, dat hi dencken moste aen die werke sijns Vaders, verwandelde hi altehants sinen raet ende volghede sijn\re
| |
| |
moeder wille ende ghinc mit haer ende mit Joseph ende was hem onderdanich. In wilken du verwonderen mogheste sijn oetmoedicheit, van wilker oetmoedicheit wi volcomeliker hier naest segghen sullen.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd