Het prince liet-boeck, of trompet des oorlogs


Oost-Indisch Matroos-Liedt.
Op een nieuwe Voys. Te Vlissingen leydt een Jacht bereyt, Om na Oost-Jndien te varen, Daer op soo rust een Cupido, En speelt met sijn vergulde snaren. O Cupido kleyn Venus wicht, Hoe klincken u vergulde snaren? Sy is gekrult in haren schoot, Genoeghlijck ist daer in te varen. De eerste Maeght die daer na vraeght, My docht ick sagh de Duynen blincken: Het was het Eylandt van de Vrouw, Van vreughde deed mijn jongh hert sincken. Wat magh dit voor een Eylandt zijn? Wat magh het voor een Eylandt wesen? Het was het Eylandt van de Vrouw, Dat door de Minnaer wierdt gepresen. De Zonne scheen, de Maen verdween, Het zijn de starren die ons lichten; De Mast aen stucken, de spriet aen twee, En noch en wouden wy niet swichten. Aen de Caep hoort en wilt verstaen, Daer de Meysjens daegelijcks verkeeren, Als in het huys de blaeuwen Haen, Daer de Wijsen daegelijcks converseeren. Als wy dan komen in 't Jndies Landt, Hoe lustigh willen wy schermutseren, Des morgens te Vrybuyten gaen,
[pagina 91]
Tegens de Swarten scharmutseren. Als wy dan komen in 't Vaderlandt, Hoe lustigh willen wy dan swieren, Des morgens in de Brandewijn, En daegelijcks in de goede Bieren. Adieu ghy Uytrechtse Meysjens al, En wilt dit Liedtje wel gedencken: Maer wy en scheyden noch niet van hier, Een Glaesjen willen wy eerst drincken. EYNDE.