Het prince liet-boeck, of trompet des oorlogs

Waer in verhaelt werdt alle de voornaemste landt- en zee-slagen, beginnende met 't jaer van 1672. en eyndigende met het jaar 1675

Danck-segginge, ofte Vreughden-Sangh, over de Kloeckmoedige, en Triumphante Overwinninge van de stercke Stadt met sijn Fortressen, de Grave. Op den 26. October, 1674.

Stemme: Als 't begint.

Al weder stof om Godt te dancken,

En sijnen heyl'gen groote Naem,

Met aengename Zegen-klancken

t'Ontmoeten: laet ons dan te saem,

Jn het Huys des Heeren,

Sijnen Lof vermeeren,

En met bly geschal,

Sijne daden noemen,

En sijn goetheyt roemen,

Daer, en over al.

[p. 89]

 

Ter Zee was 't niet met onse Vlooten,

 

De gantsche Zomer gingh voorby,

 

En 't is ons al te mael ontschooten,

 

Maer Godt maeckt ons te Lande bly:

 

Want de Stadt van Grave,

 

Js door onse brave

 

Helden uyt de macht

 

Van den Franschen Vyant,

 

Door des Heeren bystant,

 

Aen den Staet gebracht.

 

Dit is voorwaer een grooten Zegen,

 

Waer aen het gantsche Vaderlant

 

Jn dese Tijdt seer veel gelegen

 

Js, want hier door is onse Kant,

 

Onse Landt-kust veyligh:

 

O ghy driemael heyligh!

 

Vader, Zoon, en Geest,

 

Hoe is uw' genade

 

Over sulcke quade,

 

Noch soo groot geweest?

 

Ghy hebt in desen eygen Zomer

 

Twee Leden aen den Staet gehecht,

 

En voor die Weldaet mostmen vromer

 

Geworden zijn, maer 't is te slecht,

 

Veel te slecht bevonden:

 

Alderhande sonden

 

Gingen haren gangh,

 

Drincken, klincken, sweeren,

 

Pracht, en murmureeren,

 

Gantsche dagen langh.

 

Daerom lietg' ons rechtvaerdigh wachten

 

Na goede Tydingh uyt de Zee,

 

Maer woudt ons niet geheel verachten:

 

Verleent ons nu eerlangh den Vree:

 

Goedertieren Coningh,

 

Ziet uyt uwe Wooningh

 

Op de Vromen, die

 

Met all' hare sinnen

 

Uwe Wet beminnen;

 

Doch uw' Will' geschie.

 

Wilt ons slechts door den Oorlogh leeren,

 

De Sonden krachtigh tegen staen,

[p. 90]

 

En ons hoe langhs hoe meer bekeeren,

 

Dan sal 't ons nimmer qualijck gaen;

 

d'Allerscherpste Roeden

 

Dienen dogh ten goeden

 

Van uw' eygen Volck,

 

En na al haer strijden,

 

Zult ghys' eens verblijden,

 

Boven Maen en Wolck.

A.P.