Het prieel der gheestelicker melodiie
(1617)–Anoniem Het prieel der gheestelicker melodiie–
Auteursrechtvrij
[pagina 178]
| |
VVAer’ v liefde alsoo puere
Valsche werelt als ghy thoont,
Soo waer ick seer wel gheloont
Van al mijnen arbeyt suere:
Maer ick vinds metter daet
Dat v liefde haest vergaet.
Ghy bemint maer naer den schijne
Al v minnaers sot en dwaes,
‘tSchijnt sy voelen groot solaes:
Maer eylaes in kort termijne
Ghy verlaet hem desolaet,
Want v liefde haest vergaet.
V liefde wort wel gheleken
By den beker schoon van gout,
Die ghy schenckt met boosheyt stout:
Hoort Schriftuere daer af spreken:
Ghy den dorst niet en verslaet,
Want v liefde haest vergaet.
Die daer uyt heeft derren drincken
Meynt het sal hem helpen fijn:
Maer’t en is niet dan fenijn,
Al schijnt hy soo schoon’ te blincken:
Salich is hy diet verstaet.
Dat v liefde haest vergaet.
V wellust (‘tis goet om mercken)
| |
[pagina 179]
| |
Die en is oock niet soo soet,
Maer ghemenght met bitter roet:
Als den loon komt naer v wercken
Dan maeckt sy ons desperaet:
Want v liefde haest vergaet.
Ghy verheft tot grooter eere
Die v willen volghen naer:
Maer ‘tis komt en openbaer
Dat die kans hem wel sal keeren,
En doet vallen vanden graet:
Want v liefde haest vergaet.
Ghy loecht my soo lustich aene,
Doen ick v te dienen plach:
Ick en hadde gheen verdrach,
Doen ick plach op v te staene:
Nu merck’ ick aen v ghelaet
Dat v liefde haest vergaet.
Waer zijn v beloften schoone
Die ghy deedt met woorden ient?
Och hadd’ ick v noyt ghekent!
Noch ghehoort naer uwen thoone,
‘Twaer’ tot mijnder sielen baet:
Want v liefde haest vergaet.
Wie beminnen wilt den Heer
’sWerelts liefde moet af gaen:
Oft Godts vijandt worde hy saen:
En bedroghen alsoo seere:
Dus ontfanght nu mijnen raedt:
‘sWerelts liefde haest vergaet.
|
|
