Het prieel der gheestelicker melodiie
(1617)–Anoniem Het prieel der gheestelicker melodiie–
AuteursrechtvrijOp de vvijse: Alsoo’t beghint. | |
[pagina 155]
| |
De Doodt.
VVAer blijfdy nu, o sondaer groot,
Tot v soo komt die bitter doot:
Ick bent, ghy sult my moeten smaken:
Ghy moet vertrecken naeckt en bloot,
Verliesen al v bloede root:
Want seer haest sal ick v ghenaken.
Ghy, etc.
Den Sondaer.
Ay my, ay my, wat hoor’ ick daer,
Die doodt kompt my seer fellijck naer,
Haer woorden kan ick qualijck vaten:
Mijn ionck hert’ is bedroeft voorwaer,
Ick hoor’ die doodt, en dat is klaer,
Lieue werelt ick moet v laten.
Mijn, etc.
De VVerelt.
Laet v dat toch niet voore staen,
Dat v de doodt sou komen aen:
Het is quaet bloet en phantasie:
Wilt toch aen-hooren mijn vermaen,
Laet dese phantasi’ vergaen,
Laet passeren melancolie.
Wilt, etc.
De Doodt.
Men danster, noch men speelter meer,
Men gaeter niet in maskers kleer,
Dat moet ghy nu wel al gaen deruen:
Ghy peynst seer luttel op den Heer’,
Noch op de doodt, noch op Godts eer’,
D’eeuwich vier suldy naemaels eruen.
Ghy, etc.
Den Sondaer.
Och werelt, ick voel’ doots fenijn,
| |
[pagina 156]
| |
Dy naeckt my nu op die termijn,
Moet ick v dan abandoneren?
Het is my wel soo groote pijn,
Och eeuwelijck van v te zijn,
Daer wy plochten te domineren.
Het is, etc.
De VVerelt.
Ten is maer droom, en achtet niet,
Wilt toch aenhoren mijn bediet,
Sa, Sa, laet ons gaen vreucht hanteren:
En met musijck singhen een liet,
Dat phantasie van ons vliet,
Dan soo sullen wy triompheren.
En met, etc.
De Doodt.
De klocke slaet, tis meer dan tijdt,
Dat ghy verlaet die werelt wijt,
Den pijl is inden booch ghesteken:
Gh’en sult niet langh’ meer zijn verblijt,
Nu moet ghy laten al iolijt
V schoon ooghen die moeten breken.
Gh’en, etc.
Den Sondaer.
‘Tis al ghedaen, o werelt schoon,
Wat gheefdy nu voor mijnen loon?
Voor mijnen dienst van soo veel iaren?
In hooverdy spand’ ick de kroon:
De doodt die steeckt my uyt den trhroon,
Adieu werelt, ick moet gaen varen.
In, etc.
De VVerelt.
Adieus, Adieu ghy grooten dwaes,
Ghy moet nu zijn der wormen aes,
In d’aerde moet ghy nu gaen rotten:
| |
[pagina 157]
| |
Van my te volghen, ‘tis al raes,
‘Tmoet al van hier hoe ionck, eylaes:
V schoon kleren eten de motten.
Van my, etc.
De Doodt.
Wat helpt hem nu sijn dansen wel?
En soo fraey spelen alle spel?
Sijn oordeel is hem al ghegheuen,
Eeuwich te branden inde hel,
Ghepijnicht van den boosen fel,
En te deruen dat eeuwich leuen.
Eeuwich, etc.
Den Dichter.
Maer die dit liedt eerst heeft ghedicht.
Godt gheue hem dat eeuwich licht:
Altijdt bidt hy Godt van hier bouen,
Om niet te steruen sonder biecht,
En af te legghen ‘tquaet ghewicht,
Soo sal hy eeuwelijck Godt louen.
Om, etc.
L. de Q. Peyyst om d’ure. |
|