Het prieel der gheestelicker melodiie

☞ Hier naer volghen de Liedekens sprekende van Penitentie, ende ‘tversmaden des werelts.

Op de vvijse: alsoo’t beghint.

[p. 125]

EEn ionghe Maecht
Sprack onuersaecht,
Naer’t vlees wil ick niet leuen:
Want ‘therte iaecht,
En Godt my draecht
Tot eenen staet verheuen,
Mijn Heer’ wil ick aenkleuen,
Dit’s my in’t hert’ gheresen,
Mocht hy ghebeuren my!
Mocht hy ghebeuren my!

[p. 126]

 

Soo waer ick ben vry

 

Van allen druck ghenesen.

 

Mocht hy, etc.

 

Ick word’, als sot,

 

Begheckt, bespot,

 

Ghedwaest, ghesloort, ghesletert,

 

Nou forts’ in’t slot,

 

Mijn hop’ is Godt,

 

Die heeft het haest ghebetert:

 

Aen hem heb ick gheuetert

 

Hert’ sin, aders, en pesen.

 

Mocht hy, etc.

 

My quelt nu meest

 

‘sWerelts tempeest,

 

Om dat ick eerst beghinne:

 

Maer mijnen gheest

 

Hoopt onbevreest

 

Op Iesus soete minne,

 

Gheen lieuer ick en kinne:

 

Dus segh’ ick noch midts desen,

 

Mocht hy, etc.

 

s’Werelts verwijt

 

Is my iolijt,

 

Ten kan my niet berueren:

 

Ick bidd’ altijdt.

 

Sonder respijt,

 

Heer’ latet doch langh dueren,

 

Laetet my hier besueren,

 

Mach ick eens salich wesen.

 

Mocht hy, etc.

M. V. B.