Het prieel der gheestelicker melodiie

[p. 101]

☞ Van de bittere Passie ons Heeren.

Op de vvijse: Het stont een moeder reene.

IEsu ons liefd’, ons wenschen
En ons verlosser goet,
Schepper van alle menschen,
Die al dat leeft hier voedt:
Wat liefd’ heeft v ghemoet
Te lijden onghemack?
Ia te storten v bloet,
Draghend’ ons sondich pack.

Wat, etc.

Dus hebt ghy willen lijden

Een alsoo bitter doot,
Een doot tot gheenen tijden
Met schanden alsoo groot,
Om ons uyt onsen noot
En van des vijands macht,
Te vrijden inden schoot
Van uwer liefden kracht.

Om, etc.

Heeft v dan soo ghedwonghen

Dijn liefde, groot minnaer,
Soo moghen wel ons tonghen
V danckbaer zijn eenpaer:
Och iae sy, want voorwaer
Ghevanghen laghen wy,
Maer deur v lijden swaer
Sijn wy gheworden vry.

Och, etc.

Den hemel was ghesloten,

Die ons nu open staet:

[p. 102]

 

V cruys dat heeft doorschoten,

 

Ghemurselt t’ Serpent quaet:

 

Deur v, ons toeuerlaet,

 

Hebben wy vol pardoen

 

Van allen ons misdaet:

 

Wat kost ghy ons meer doen?

 

Deur v, etc.

 

V moeten wy lof spreken,

 

Met een danckbarich woort:

 

Wy vaten vol ghebreken,

 

O Iesu ons aenhoort:

 

Al komt het traghe voort

 

Aenmerckt ons flauwicheydt:

 

Door v graci’ ons spoort

 

Ter deucht, in eeuwicheyt.

 

Al komt, etc.