Het prieel der gheestelicker melodiie

☞ Noch een ander,

Op de wijse: Ierusalem vvilt op-staen.

ALle die peysdorstich zijt,
Verheucht nu v leuen,
Want ons wort op desen tijdt
Den Prince ghegheven,
Den Prince ghenade-rijck,
Die de vijant vromelijck
Sal met voeten treden,
En rechten Adams misval,
Oock zijn volck verlossen al,
En brenghen in vreden.

Desen Prince hooch befaemt,

Weerdicht t’exalteren,
Wort des hoochstens Soon ghenaemt,
Die oock sal regneren
In’t huys van Iacob eerbaer,
Inder eeuwicheyt voorwaer
Sal sijn rijcke wesen:

[p. 81]

 

Hy sal door den rooden vloet

 

Van sijn Heylich dierbaer bloet

 

Ons wonden ghenesen.

 

Looft hem dan met blijden sanck

 

Ghy kinderkens teere,

 

Hoort hoe soet is dit gheklanck,

 

Glori’ Godt den Heere

 

Zy in d’alder-hoochsten throon:

 

Want den Sone Godts idoon

 

Heeft menscheyt verkoren:

 

En is inden kouden nacht

 

(Soo’t was van t’beghin voordacht)

 

Van een maecht gheboren.

 

Eer’ en danck moet dan ontfaen

 

T’kint, ende sijn moeder,

 

Die heeft sonder weedoms traen

 

Ghebaert ons behoeder:

 

Sy is die wortel propijs

 

Van Iesse dat schoone rijs,

 

Waer uyt is ghesproten

 

Die blomme die altijt bloeyt,

 

Wien t’bloeyen niet en vernoey

 

Met liefde begoten.

Leght tolle naer recht.