Pret in elfen- en kabouterland

[p. 9]

Werk-dag voor de die-ren.

Jul-lie zult je wel eens af-ge-vraagd heb-ben: ‘Hoe komt het toch, dat al-le die-ren zul-ke mooi-e wit-te tan-den heb-ben?’ Wij poet-sen ie-de-ren dag on-ze tan-den, met tand-pa-sta, niet waar? Maar hoe gaat het nu met de die-ren?

[p. 10]

Dat zal ik jul-lie ver-tell-en.

Ie-de-re week en wel op Za-ter-dag poet-sen de ka-bou-ter-tjes met hel-der bron-wa-ter bij al-le die-ren, die in het bosch le-ven hun tan-den, met een e-nor-me bor-stel. Dat dit niet ge-mak-ke-lijk is blijkt wel, daar er twee ka-bou-ters voor noo-dig zijn.

De die-ren zijn hen hier-voor erg dank-baar. Er zal dan ook géén van die groo-te bee-sten een dwerg-je ook maar ièts doen.

Het elf-je op de pad-de-stoel ziet be-lang-stel-lend toe, hoe-wel dit voor haar geen nieuw-tje meer is, want zij doet dit ie-de-ren dag.