|
| |
| |
| |
Refereyn.
Ghy hijnckepijnckers van de schoone stadt van
Ghendt,
Wat eyst, zaldy noch langhe blyven ziende blent,
En ulieder voornemen gheenssins veranderen;
Meendy ooc dat u eenighen troost zal commen in den ent,
Oft dat men 's Conyncx legher op zal smyten, die u is omtrent,
Ja, dat ghy in 't vier cuent leven mette salamanderen?
Voorwaer ghy hebt quaden raet;
Want den
Prince van Orangien, dien snooden
apostaet,
Midts dat hy 't vloerken heeft ghevaeght,
Haudt hem al gherust en ulieden gheen gade en slaet,
Hoe ghy zucht oft ooc claeght;
En den Fransman, die zoo confuselic was uten landen ghejaeght,
Blijft met zijn beetken uyte.
De felle Jesabel zeer lettel ooc naer ulieder vraeght,
Dus maket 't ghelaghe; want ghy zijt t'uwen fruyte.
Ghy mueght hubbelen en sprynghen als 't voghelken in de muyte,
Ende den hane maken met alle u flauhertighe gensdarmen;
Maer voorwaer t'allen cante zo leect ulieder schuyte.
Stampt, zo ghy wilt, ghy wert ghebrilt zonder ontfarmen,
Deur den Prince van Parmen.
Hier voortyden waerdy het hooft van de Vier Leden,
Ende ooc met eenen van alle de smal steden;
| |
| |
De weerelt was u cleene, zoo waerdy upgheblasen,
Die van Ypre hebben moeten den trueren-berch
optreden,
En die van Brugghe met die van den Vryen zitten in
vreden;
Maer ghylieden, gheslachtende een hoop dwasen,
Willet met fortsen hauwen.
Zeght toch, anghesien dat ghy wonder wilt brauwen,
En u brynghen in 't verdriet:
‘Wat es een Hooft zonder leden in 't anschauwen?’
Niet met allen, zoo men ziet.
't En hoort, 't en ziet, 't en riect, 't en smaect, 't en ghevoelt
niet;
Uter herten spruyt het leven,
Het zelve ooc ulieden, ghy hijnckepijnckers, gheschiet;
Want ghy loopt zinneloos, werckende buyter screven,
En te meer omdat ghy den droochscheerder u herte hebt
ghegeven;
Dus mueghdy enwat tijts ghelijck de bien zwaermen;
Maer eer lanck werdy uut uwen neste ghedreven.
Stampt, zo ghy wilt, ghy wert ghebrilt zonder ontfarmen,
Deur den
Prince van Parmen.
Hoe zuldy noch die van Audenaerde vervloucken,
Om dat haer poortesse, niet om vercloucken,
Alzulck eenen vroomen Alexander heeft ghezweet,
Die u nu den bril op zett;
Maer ghy moet dyncken, dat zy gheen brillen meer en zoucken,
Noch ooc willen studeren in
Calvinus boucken,
Ofte zonder zack ter meulen zijn gheleet,
Noch met u fenijn besmett;
| |
| |
Wel es waer dat ghy u grootelicx glorieert en vett,
Als oft ghy 't hooft hadt verbonden
Van zijn Alteze; maer voorwaer alsmer wel op lett,
't Es al anders bevonden;
Want voor uwen Steur heeft hy een Hindecalf ghesonden,
Zidy wijs hier op wel gloseert;
Hy toogde hier by dat d'een calf van d'ander zoud zijn
verslonden.
Den dach zal commen dat ghy te late zult zuchten en kaermen;
Want die ghect hy wert ghegect, zo men daghelicx considereert.
Stampt, zoo ghy wilt, ghy wert ghebrilt zonder ontfarmen,
Deur den
Prince van Parmen.
Lighdy noch te bedde, Lieven, hoe mueghdy al varen?
Is de bloncke beele t'uwent niet, willet stautelic openbaren,
Om dat ghy nu alle zaken niet en hebt in zulcker abundantien,
Maer wien wildijt wyten, dat ghy compt in bezwaren?
't Es al u schult, want u preectrawanten hebdy willen sparen,
Die ulieden hebben ghestelt in grooter disturbantien,
Meendy dat hemlieden eenige armoede zal ghebeuren?
Als ghylieden met uwen olipot en compost zult zitten treuren,
Dan zullen zy vreught hantieren.
In de valle, daer ghy in cruypen zult, zullen zy u pieren,
Als Heliodorus sergeanten,
Ja, wildy hemlieden ghelooven, zy zullen wonder verzieren,
Ende het corisivich zaet, dwelc zy u planten,
| |
| |
Zal hemlieden martelaers doen sterven, gheen santen,
En by Cerberus viere zuldy u om niet waermen;
Maer 't zelve zop zullen ooc zuypen u preectrawanten.
Stampt, zo ghy wilt, ghy wert ghebrilt zonder ontfarmen,
Deur den
Prince van Parmen.
Princelicke lueghenvinders, gh'en wetet hoe heffen oft leggen,
Dat ghy u ghemeente niet wel en cuent bringhen te regghen,
Om dat u miserien deur eenen hoop luyspoken
Maer, wildy my ghelooven, ic zal u de waerheit zegghen:
‘Tot quade en verweerde blocken dienen quade wegghen.’
Dus wilt alle uwe quade hoofden metten gruyse coken,
Want 't es claghelic dat zoo veel lieden met eeren,
Die naer paeys hebben ghehaect.
Zullen moeten smaken het uterste verzeeren.
Hoe wel hier by blijcket al naect
Dat de crachtighe handt Gods ulieden heeft gheraect;
En waerdy niet weerdich, noch en hebt haer zoetheit ghesmaect;
Dus en naect ulieden anders niet dan groote tribulatie.
De stadt dient ghepurgiert van zulc een boose generatie,
En als ghy om paeys zult roupen met openen aermen,
Of hy u gheschiên zal, daeraf en dient gheen arguatie.
Stampt, zo ghy wilt, ghy wert ghebrilt zonder ontfarmen,
Deur den Prince van Parmen.
|
|
Auteursrechtvrij