|
| |
| |
| |
Refereyn.
Ja, Lieven, hoe deerlic ziedy van boven tot beneden?
Ghy moet excessive pyne hebben in al u leden!
Daer zal zeker een caterren ghevallen zijn op u borst,
Mits dat ghy belemmert spreect,
Ghy hebt te veel olien ghêten, in der waerheden,
En die heeft u lichaem zoo deurcropen en deurreden,
Dat ghy van boven noch van onder niet en lost;
Maer eenvaudich aen 't herte steect.
't Waer zeer goet dat ghy u borst met cruysboter streect;
De olie zou te bet scheên.
Ghy zijt doot in u ooghen, waert dat ghy u zelven bekeect,
Ghy blijfter deur de malrovyen, die in u verbreên.
Nature schijnt gheheel verwonnen,
Tot sterven moetty u zelven voorwaer bereên;
Wat remedie ghy zouct, 't es te late begonnen,
G'hebt certeyn te veel quaet garens ghesponnen.
Tot uwer ziecten en weten de medecijns gheenen raet,
't Es al verloren gheropen, gheloopen en gheronnen;
Lieven, maect u testament, eer dijn verstant vergaet,
Uwen puls niet meer en slaet.
| |
| |
Leefde noch dat draeytopken, den dobbelen Monseur,
Die ghy ghecoren hadt voor uwen protecteur,
Hy zoud'u wel helpen met zijnder lelien zoetheyt,
Die ghy oynt hebt ghepresen;
Want Plinius van alle natuerlicke meesters den fleur,
Zeght: ‘De lelie met haren lieflicken geur
Can boeten ende ooc verzachten alle moetheyt,
Maer ghy en mueght gheen addresse vercryghen van desen,
Hy es naer de mollen feeste.
Den droochscheerder es appels van Orangen gaen lesen
Binnen Lucifers foreeste;
Al waert dat den bode liepe zijn alderzeerste,
Gheen hulpe en can u gheschiên.
Ghy mueght u zelven troosten en zijn blyde van gheeste;
Maer zeker ghy en cuent de doot gheenssins ontvliên.
't Es nu te late, ghy bleeft doen gheheel obstinaet,
Zy en zullen 't u niet uutdraghen die u zulcx riên;
Lieven, maect u testament, eer dijn verstant vergaet,
Uwen puls niet meer en slaet.
By d'Inghelsche Jesabel en hebdy ooc gheen audientie,
Zy laet u in den noodt zonder eenighe defensie,
Zy heeft haren rock ghekeert, contrarie u begheerte,
En gheschoten haren strael;
Dus en verwacht van haer gheen assistentie.
Z'es een aventroncq, en gheeft haer gheen credentie;
Want zy zal in 't leste scheen, met eenen vuylen steerte,
| |
| |
Zal zy ulieden schyncken corisijf oft regael;
Nopende den Duytschen vorst, die eens was generael,
Hy zal ulieden ooc verlaten en bestieren:
't Vat gheeft uut zulcx als 't in heeft;
Want al wildy u een zuypken maken en wel hayieren,
Hy weet wel dat de coe gheen melck en gheeft;
Dus waert zeer goet dat ghy u al in 't nette schreeft.
Ic zie dat ghy hulpeloos zult sterven in curter daet,
En die u anders seght en es niet weert dat hy leeft;
Lieven, maect u testament, eer dijn verstant vergaet,
Uwen puls niet meer en slaet.
Lieven, wildy ontsleghen zijn van uwen grooten brant,
Hier es een fraey medicijn van Italien in 't lant;
Caerle de Ve, met zijn grootmoeder zonder fraude
paerde
Binnen de vlaemsche Landauwen.
Hy zal u wel helpen; want veel steden heeft hy ghedaen
onderstant,
Die hy met uwer ziecten bevanghen vant,
Als Doornicke, Cortrijcke ende
Audenaerde.
't Gheheel Westquartier met die van Ypre zijn by hem
behauwen,
En Brugghe ooc zonder ghewelt.
Aelst en Dendermonde, daer ghy gans up
telde u betrauwen,
Zijn fraey op haer voeten ghestelt;
Vilvoorden, Mechelen en
Bruessel, die noch deerlyk zijn ghequelt,
Zullen ooc haest vercloucken.
Antwerpen van cranckeden ghelijc de snee smelt;
| |
| |
Den zelven medicijn zullen zy ooc moeten gaen besoucken.
En ghy light jammerlic en cuymt in u doucken;
Heft u hooft op, u zelven ansiende in uwen staet,
Oft ghy moet an den dans, 't en baet stampen noch vloucken;
Lieven, maect u testament, eer dijn verstant vergaet,
Uwen puls niet meer en slaet.
Prince. Lieven, desen tijt moet u zeer verdrieten;
Want als men u een remedie heeft willen inghieten,
Ghy gecter mede, ja, ghy en wildet niet eens gapen,
Doen men u zulck voordeel schanck.
Hoe ghy nu spertelt, ghy en cuent deur de maesschen niet
scieten;
Maer zult moeten voortaen u fortune ghenieten,
Want alzoo veegh zidy als verwesen schapen,
Ghy moetter om gaen den ganck.
Den medicijn en wilt gheenssins hurcken naer uwen zanck,
Hy hevet al anders ghedacht,
Ghelijc de maê zuldy u zelven uut-eten eer lanck,
En eeuwelick zijn veracht.
't Es verloren pyne dat ghy naer zijn compste wacht,
Waerdy wijs, ghy ziet wel dat hy in zijn vuystken lacht,
Jae, wilt dat ghy met cleenen viere berrent en blaect;
Daer om 't es te vergeefs dat ghy naer troost haect,
Ghy moet den trueren-berch op, al waer hy noch zo quaet;
Elc zeght dat wel besteet es dat ghy 't uterste smaect.
Lieven, maect u testament, eer dijn verstant vergaet,
Uwen puls niet meer en slaet.
|
|
Auteursrechtvrij