|
| |
Refereyn.
O Ghendt, die by der heiligher kercken voetsele
Hebt gheleeft zoo menighen tijt,
Men magh wel zegghen, ghy zijt een arch ghebroetsele,
Dat ghy haer doet nu desen spijt.
Ghendt, ic zegghe u, des zeker zijt,
Het zal u noch rauwen, dies ghy doet;
Ghy breect Gods kerken breet ende wijt,
Menighe doedy sturten zijn roode bloet.
O Ghendt, waerdy dus niet verwoet,
Ghy en hadt dit faict nemmermeer begonnen.
Ic zegghe u, vestet in uwen moet,
Men zal, ducht ic, zegghen dat daer Ghent stoet;
Want al eyst gheroct, 't es niet ghesponnen.
| |
| |
O Gendschen Leeu, wat mochty doen dyncken,
Als ghy Gods tempels deet dese schanden,
En noch zouct zijn dienaers allomme te cryncken,
Ja, u Conync zelve t'ontvremden zijn landen.
Vremde jaghers brynghdy in zijn waranden,
O gruwelicke boosheit, niet om gronderen!
Ghy meent dat hy doot es of light in banden,
Neen hy certeyn, God zal hem noch exciteren,
U vesten, u poorten zal hy destrueren,
Al meendijt dus wel al hebben ghewonnen.
U naect verdriet, wilt dit wel gloseren,
Ghy en zult niet ontgaen zijn straf grieveren;
Al eyst gheroct, 't en es niet ghesponnen.
O Ghendschen leeu, al hebdy u vermeten
Den geestelicken staet te werpen onder u clauwen,
En t'eenemael te royeren, op hem verbeten,
Afbrekende cloosters van mannen en vrauwen,
Vercoopende haer huusen en erfven, elc mach 't anschauwen.
Neen, neen, 't en zal niet al gaen naer u intentie,
En wilt op u stercheit niet te zeer betrauwen;
God zal u noch plaghen, hoort mijn inventie,
Met oorloghe, dieren tijt en pestilentie,
En zijn kercke oprechten en gratie jonnen.
Ja, gheven haer haer aude preëminentie,
U brynghende in des Conyncx obedientie;
Al eyst gheroct, 't en es niet ghesponnen.
| |
| |
O Ghendschen leeu, ghy placht snee wit te zyne,
Boven alle leeuwen zuver ende schoone;
Maer nu zidy besmuert mette venyne
Van de ghedeformeerde religie, niet weert een boone.
Tot alle boosheit en maecty u niet te noône,
Verstekende de ghebeden en Gods eerbaer kercken.
Och, Leeukens, hoe mueghdy die zuver Maecht idoone
Andoen desen rauwe, zo elck mach mercken,
Besmettende haer witte cleerkens met boose ghewercken.
Hoe zal dit ten eynde wel afloopen connen,
Ghy behoort haer te beschermen haer leden te stercken;
Maer in boosheit zidy voorgaende, dwelc u meest zal snercken;
Want al eyst gheroct, 't en es niet ghesponnen.
Prince van Oostenrijcke, moghende heere,
Die van 't edel graefschap van Vlaenderen zijt
regent,
Wilt toch herrewaerts commen met snellen keere,
Ende zuver maken de bevlecte Maeght van Ghent,
Die deur de quaetwillighe lijdt groot torment,
Ende van de nieuwicheit t'eenemael es gheschoffiert.
Compt, bidden wy u, Edel Conync, eer zy wert gheschent,
Wilt die heilighe kercke oprechten, die nu light ontciert,
Ende u ghetrau bleven Leeukens, reyn ghemaniert,
Wilt bystaen en verlossen van 't quaet bloet gheronnen,
Ende u landen in persoone compt zelve regiert,
Die boose zullen u ontsien, ghy wert gheviert;
Want al eyst gheroct, 't en es niet ghesponnen.
|
|
Auteursrechtvrij