Politieke balladen, refereinen, liederen en spotdichten der XVIe eeuw

[p. 168]

Refereyn.

Wat geschrey hoort men onder de creaturen!
't Es meest al moorden, branden datter nu geschiet.
't Gheroup es: ‘Och, zal ditte noch langhe dueren!
Wy hoopen dat beteren sal alle uren;
Maer 't wert lancx zoo ergher, zoo men daghelicx ziet.
Den discoort der princen brynght elc in 't verdriet;
Waer deure compt dit? es eenygelicx vragen.
O verdoolde menschen, bekendy datte niet
Hoe God der princen herten in d'hant can draghen?
Hy keert se en went se naer zijn goetbehaghen.
Maer boosheit vermenichfuldicht in 't eerts foreest;
Hierby commen de landen vul drucx en plaghen,
Dwelcke uyt eyghen wijsheit moet commen meest.
Dan compt Sathan roeren den eerghierighen gheest,
Der princen herten weet hy, aen allen syden,
Tot dat zy in discoorde ghestelt zijn, smaect den keest.
Deur dat God haer wijsheit beneemt om 's volcx castyden.

Waerom wort benomen de wijsheit excellent
Der princen? Door wien verdruct zijn d'ondersaten
Dan deur de boosheit des volcx, dat in zonden blent
De weldaet des Heeren niet ten rechten en kent;
Want ghiericheit domineert nu boven maten,
Hoeveerdye en wilt rijcke noch aerm laten,

[p. 169]

 

Dus wert om dat eewich goet luttel ghebeden,

 

Maer als Chore, Dathan zouct men de hooghste staten,

 

En Abimelech's strijt voert men noch als heden,

 

Die zijn broeders dede dooden zonder reden;

 

Om in d'hoogheit te zitten viel hy dus rebel.

 

Saul's wijsheit verkeerde in boose seden,

 

Als hy overtredende was 's Heeren bevel;

 

Hier deur wert ghestraft 't volck van Israël,

 

En om dat hem noch niemant van 't quaet wilt myden

 

Werden de princen herten in discoort zeer fel,

 

Deur dat God haer wijsheit beneemt om 's volcx castyden.

 

 

 

Gelijc den schipman zijn schip niet en can stieren,

 

Zonder 't roer; zoo en cuenen oock de princen expeert

 

Zonder 's geests wijsheit haer landen niet regieren;

 

Hierom heeft Salomon in goeder manieren

 

Van God wijsheit voor een scepter begheert,

 

De welcke hy vercreech, maer als die wiert gheweert,

 

Deur 's vleesch lust, quam hy en zijn saet in vercleenen.

 

Hierom eyst noot dat hem elck met bidden gheneert,

 

Ootmoedich van herten, niet verhart als steenen,

 

Dat God wijsheit in de princen wil verleenen,

 

Die Gods kennesse hebben volghende goeden raet;

 

Maer den propheet claeght, laes, daer en es niet eenen,

 

Die goed doet; hier deur blyven verhart en quaet

 

De boose princen, als Pharao obstinaet,

 

Wederstaende dat recht es, met groot benyden;

 

Vraeght yemant, waerom? ziet wat in den reghel staet:

 

Deur dat God haer wijsheit ontneemt om 's volcx castyden.

 

 

[p. 170]

 

Prince, den uppersten prince wilt hier deur bewysen

 

Dat zijn rechtveerdicheit moet zijn bevonden;

 

Want om dat men weynich siet zijn weldaet prysen

 

Laet hy tweedracht onder de groote rysen,

 

Om te punieren de afgryselicke zonden,

 

En de goede wilt hy hier mede vermonden

 

Dat niet en magh commen t'haerlieder oneeren;

 

Al waert datter veel duust teghen hemliên stonden,

 

Met eenen ooghenblick can God zulcx bekeeren.

 

Dit can ons d'ootmoedighe Hester wel leeren,

 

Die Mardocheum verbadt en 't jootsche volck daer naer,

 

Als Aman hooveerdich quam in 't verzeeren;

 

Maer de goede exempels neempt men qualick waer,

 

Dit 's cause dat twist blijft in de herten eenpaer

 

Der snoô princen, die de goede wederstryden

 

En worden in discoort ghestelt zeer menich jaer,

 

Door dat God haer wijsheit ontneemt om 's volcx castyden.

 

 

 

Boort recht deure, Avegheer!

 

Jonst zouct const.

 

't Kerssauken van Audenaerde,

 

Residerende binnen Pamele.