|
| |
Refereyn.
‘Ghelijck een hert durstich naer 's waters vloet haect,
Zoo mynen sin en moet snaect, spreect den brudegom idioone,
Om mijn lief te verlossen van vleesch en bloet naect,
En te brynghen by my in Jerusalem schoone,
Daer ick u vercieren sal met een gulden croone.
Mijnder victoiren hebbe ic u ghemaect erfachtich;
Dus mijn amoureuse duve en maect u niet te noône,
Al wilt u 's weerelts lust overvallen machtich,
Weerpt u ooghen op my, en wederstaet se crachtich.
In mynen vrijdthof werdy bewaert, mijn schoon vriendinne,
Al moetty nu wat lyden ic sal u traenkens sachtich
Afdwaen, en u vercieren boven een keyserinne;
Den geest der vroomheit sal ic u senden inne.
| |
| |
Nu om Jerusalem te winnen tot clouckheit u leden gheeft;
Daer en wert niemant gecroont dan die vroom gestreden heeft.’
‘Die stadt eyst weert wilt vroomelick strijden;
Want een eeuwich verblyden wert daer sonder swaerheit.
Al wilt u de weerelt met haer aenhanghers benyden,
Betraut op my, die bem den wegh en de rechte waerheit.
De weerelt zal u haten naer der schriften openbaerheit;
Want alle rechtveerdighe heeft sy oynt verknesen,
Maer wandelt in my, die bem die upperste claerheit,
Met den Samaritaen zal ick u wonden ghenesen
En zal u voeren in mijn logyst ghepresen,
U zettende aen den disch, die staet al bereet,
Daer alle vroom campioenen zullen blyde wesen,
Die altijts ghewandelt hebben in mijn beleet,
Als den strijt ten strancxten es schuylt onder mijn cleet,
Opdat ghy deur my hier namaels met vreden leeft;
Daer en wert niemant ghecroont dan die vroom gestreden heeft.’
‘Des weerelts strijt, o lief, en laet u niet vervelen,
Al willen u kelen Babels voorstaenders ghierich;
Deur mijn doot hebbe ic u verlost, ic en cans niet helen,
En met mynen name ghenoempt zeer goedertierich.
Verblijt u, o Sion, in my, die morghensterre vierich,
Ic zal u verlichten, wilt onder my zwaermen;
Wandelt in den rechten wegh, dat bem ick balsamierich,
Zoo saen ic u deur benautheit hooren crijsschen oft kaermen,
Ic bem die wille en zal u altijts ontfaermen.
| |
| |
U bidde ic, mijn schoone, en wilt gheen uutstel useren,
Compt, ic stae in de poorte, met openen aermen.
Die hier vroom strijt sal hier namaels triumpheren,
Al magh men u lichaem hier wat persequeren;
De haren dijns hoofts zijn ghetelt, dus niet in 't voltreden
sneeft;
Daer en wert niemant ghecroont dan die vroom gestreden heeft.’
‘Princelicke princesse, edel van complectie,
U amoureuse affectie en zal ic niet verlaten,
En stelt gheen vremde lievers in u subjectie,
Al zouden u keysers en conynghen daerom haten,
Maer betraut alleen op my, het zal u baten.
Den strijt suldy deurcommen met grooter glorien;
Drynct van den nieuwen most, soeter dan sucaten,
Hy wert u gheschoncken naer der victorien.
Hebt mijn liefde, o lief, altijts in uwer memorien,
Verciert u slaepcamer net, zonder bezwaren, boven schreven,
Al moeste om mijn liefde commen in 's doots mortorien.
Dynct, lief, hoe dat wy hier namaels t'samen sullen leven;
Om desen anxtelicken strijdt en wilt suchten noch beven,
Maer peynst hoe hier boven tot den vader voor u mijn beden
cleeft;
Daer en wert niemant ghecroont dan die vroom gestreden heeft.’
|
|
Auteursrechtvrij