|
| |
Refereyn.
Waer zydy, schoon kuerlyngen ende ghy snoodaders?
Ghy cryghers, by fortsen, die zijt uws vaders
Lant-beschaders, jae, der galghen spyse,
Muyscoppers, hertecloppers, santen-verraders,
Boerstraffers, oolickaerts, alle deught-versmaders:
Mitsgaders ghy appelborsten, cleene van pryse,
Die den edelman scheert, à la noble gyse,
Diable, qui suis-je! zweeren als puysten,
Niet by zeven sacramenten, maer t'eender pyse.
By gheheele zacken oft menigte van duysten.
't Esser al: ‘Boer, loopt om wijn of men slaet u met vuysten.’
Die onsen heere cruysten, gheloovic, u bestonden,
Jae, die om zijn cleeren dobbelden en tuysten;
Oft de helle heeft u uytghewalght en ghesonden
Ter weerelt, om 't volck te quellen en te greyten als honden;
Schynende gheheel ontbonden als ghy aen zijt geschreven,
| |
| |
Stappans cuent ghy vloucken, by alle de wonden,
Ende ulieder divyse noyt dynct zoo wel vonden;
Zuypen en zeecken, en niemant niet gheven, dat es u leven.
Maer jeghen den vyandt zidy al aerm cryghers,
Die maecken van u voorloopers ende hyghers,
Duyckers en zwyghers, wechwerpers van stocken;
Maer teghen den boer zydy leeuwen en lieghers,
Die maect ghy voor u stuypers en nyghers,
Als ploeyedrieghers van heur grauwe rocken.
Ghy doet se gailliarden dansen up zocken,
En u mocken vul pocken wijn suypen by stoopen,
Ghepoêrt, ghesuyckert in heur daermen slocken;
Oft in stede van dat den wijn zaude beloopen,
Zoo moeter ghelt zijn om buscruyt te coopen,
Met grooten hoopen, oft ghy en haudt gheen maniere;
Den schamelen hans wilt ghy 't vel afstroopen.
Ghy slaet en smijt onder u dry oft viere,
En breecter yemandt een hallebaerde oft een rapiere,
Betaelt hijt niet diere, hy magh wel beven,
Jae, dat men u van d'een dorp op d'ander fouriere,
Ende als princen maken d'alderbeste chiere;
Zuypen en zeecken, en niemandt niet gheven, dat es u leven.
Schoenlappers, camerspeelders, meschrapers, vileynen,
Quackzalvers, ghucheleers, God moet ons zeynen,
Wat mer al ziet reynen om de lucht te verschoonen,
En dit werden hier in ons vlaemsche pleynen
| |
| |
Veendraghers, corporalen en capiteynen,
Zulcke edel greynen en notabel persoonen,
Weerdich te draghen papieren croonen,
Als men zaude loonen heur wercken verwaten.
Dese hebben binnen heur leven gheëten meer boonen
Dan dadels, amandels ofte noten-muschaten;
Maer nu het ware van noode dat zy aten,
Boven maten, leckerlick in alle saysoenen,
Wittebroot, weerevleesch, niet om verdelicaten,
Gansen, hinnen, hanen ende cappoenen,
Duvejongen, partrysen, sneppen en hoenen;
Maer baroenen, die noch wel moght zijn hooghe verheven,
Om vechten voor dlandt en durft ghy niet vercoenen.
Ghy prijst langhe maeltyden en corte sermoenen;
Zuypen en zeecken, en niemandt niet geven, dat es u leven.
Prince, ghy zullet moeten stellen al zachtere,
Want menighen huysman en schamelen pachtere
Deur u, machtere qualick langhe ghemaken,
En den vyandt en zach u noyt dan van achtere.
Ghy staet voor hem ghelijck dwater in den trachtere;
Eyst niet een lachtere zoodanighe zaken!
Het spijt my zelve deur beede mijn caken,
Ende het zal noch becraken op 't generale.
Vlaenderen en zal van de schande niet quyte
gheraken;
Want het schijnt al en quamer maer eenen halven Wale,
En riepe: ‘Morbieu, tue!’ Naer mijn moeders tale,
Ghy liept alle male lichter dan noyt hase,
| |
| |
Al waert deur eenen muer van yser of stale;
En zonder noch ditte, wat ic stae en rase,
Ick wedde, men ulieden alle verbase
Met een blase, ende jaeghe tot in 's doets ancleven.
Ghy en souct niet dan dat men u den buuck wel fase,
Met bier of wijn, uut pot oft ghelase;
Zuypen en zeecken, en niemandt niet gheven, dat es u leven.
|
|
Auteursrechtvrij