Politieke balladen, refereinen, liederen en spotdichten der XVIe eeuw

[p. 157]

Refereyn.

Eyst niet wondere wat dat men achter strate hoort,
D'een volck teghen d'andere zeer vremdelick spreken.
D'een land eert den Prince, d'ander esser op verstoort;
Zom zegghen: ‘Hy es stichtere van roof en moort.’
D'ander zeght: ‘'t Zijn de Staten, die heur quaet nu wreken,
Om dat men de papen uut heur rijcke heeft gesteken.’
D'ander zegghen: ‘Den Prince en de Staten zijn een;
Want ziedy niet hoe zy van melcanderen zijn gheweken,
Zy en connen te hoope noch niet verscheen;
Ja, ghelijck dat twee honden vechten om een been,
Greynsende en grollende op die hem zulck molest dê;
Zy scheeren 't schaepken om hemliên met de wolle te cleen.’

't Volck clapt dus raige met druch en gheween;
Maer dier minst af zeght, die vaerter best mê.
't Volck clapt dus raeige, deur den troublen tijt,
En zegghen: ‘Dlandt es tot buyt en roof ghegeven;
Want als de Prince verzaet es van alle ghiften, subijt
Dan zouct hy 't gouverneurschap te zyne quijt,
En dan werdet lant eenen vremdelynck toeghedreven.
Aldus moet het volck in groote allende leven;
Deur dat lettel yemandt 's landts welvaert bemint.
Elck zouct den rijcdom nu, buyten schreven,

[p. 158]

 

En elck willet tgoet van Vlaendren deelen als naeste kint,

 

Ende den erfghenamen hem dus versteken vint,

 

En den vroomen Leeu en heeft nauwe in zynen nest vrê;

 

De overheit die es oock ziende blint.’

 

't Volck clapt dus meest, zoo 't es ghesint;

 

Maer dier minst af zeght, die vaerter best mê.

 

 

 

Dan zegghen de zommighe: ‘Hoe sal 't in Vlaendren gaen?

 

Als duc d'Alençon van den franschen bloede

 

't Gouvernement van Vlaendren zal hebben ontfaen,

 

Ende als de Zeventhien Provincien onder zijn jurisdictie staen?

 

Wie weet of hy ons straffen zal met eens moorders roede;

 

Want den Graef van Egmont couragieulx van moede

 

Es zijn naeste maeghschap enden goeden vrient,

 

Dus can dese zaecke qualick commen te goede;

 

Want al dat hem aengaet 't Roomsche Rijcke dient.

 

De vreese es in 't volck nu zoo gheingient,

 

Dat te Ghendt een bruloft, als te Parijs moght hebben lest stê.’

 

Eens moght gebeuren, 't zy u vercombient,

 

En zom zegghen se: ‘De Gentenaers hebben 't wel verdient.’

 

Maer dieder minst af zeght, die vaerter best mê.

 

 

 

Prince. - Hoe 't gaet, God betert, 't es eenen tijt van wondere,

 

En de weerelt die gaet nu al verdraeyt;

 

Want Gouverneurs, overheden van boven tot ondere,

 

Niemandt en vreest God meer, dit ben ic oorcondere.

 

't Esser al: Ghelt! ghelt! daer mede zijn zy haest ghepaeyt,

 

Elck breect Gods ordonnantie, t'onrecht elck maeyt,

[p. 159]

 

Elck vult nu zijn bursse als rechters autentijcke.

 

Als elck wel voorzien es en zynen naet heeft ghenaeyt,

 

Die trect henen; een ander compt en doet derghelijcke.

 

Dlandt wert gansch aerme, dat voormaels was rijcke,

 

Die 't wel zouden regieren, zoucken zelve der conquest zê,

 

Niet hachtende al compt den aermen daerby in verzijcke;

 

Desen regule blijct nu wel in elcken wijcke;

 

Maer dier minst af zeght, die vaerter best mê.

 

 

 

1580.

 

Bot al willens.