|
| |
Refereyn.
Vele secten, dolynghen en vremde ghesinten
Die zijn in dees leste tyden nu opgheresen;
Doen Paulus verwondert was op die van Corinthen,
Zoo moghen wy oock nu wel verwondert wesen;
Want doen ter tijt was Cepha en Apollo ghepresen,
Elck romde metten zynen van al dat zy wisten,
Alsoo es oock den toeganck in desen
Eenen aermen allendighen tijt vul twisten.
Den eenen drijft Calvinum, d'ander de Mennonisten,
| |
| |
Hugonoisen en
Zwinglium, met zweerden en sprieten,
En den louteren, reynen name der Christen
Die es gansch verduystert ende gaet te nieten.
Och, 't es wel om te beweenen ende om te verdrieten;
Elck houdt hem aen 't zyne, om leven, om sterven,
Nochtans naer eenen prijs veele loopen en schieten,
En maer eenen en mach hem beërven.
Dus en gheldet loopen, breken nochte kerven,
Noch zaeyen, noch planten, noch nat besproeyen,
Maer aen Gods ghenade can men 't al verwerven;
Want wie plant ofte nat maeckt, God moet doen groeyen.
Wat ghelt Hugonois, gheseyt
Calvinus,
Oft wat ghelt
Joannes Hus van Praghen?
Wat ghelt
Myqueron, ofte
Luther Martinus,
Oft
David Jooris, een gheestdryver, wel te
beclaghen?
't En gheeft gheen salicheit dat wy eenigen name draghen;
Hugenoisen, Papisten, Mennonisten, wy zijnder al gheropen.
En daer en es maer een gheloove om God te behaghen;
Nochtans treckt elck aen Gods rock met groote hoopen,
Den eenen wilt eerst ghelooven, den anderen 't eerst doopen.
Dit ziet al onsen God, den victorieusen.
Wat zalicheit gheeft den name, als wy met nijdt zijn
bedroopen,
Oft wat zalicheit brynght ons den name der Geuzen?
Voorwaer al niet, want het moet al bleusen,
Ende in groote ontstichticheit, elck dit aenmercke,
Al waren wy heydenen ofte ongheloovighe reusen;
Alsoo gaet nu ons gheloove metter daet te wercke.
| |
| |
Nochtans elck roempt te zyne de rechte Christen Kercke,
Niet moghelick te vallen, maer elck meent te bloeyen;
Maer die op den houcksteen staet, ziet dat hy niet en
verpercke;
Want wie plant ofte nat maect, God moet doen groeyen.
Elck gaet naer Gods woort, die bloeyende lelie,
Met bussen en met zweerden, niet om verdooven;
Dat en es gheenen toeganck van 't rechte evangelie,
Dat kent die almachtighe heere van hier boven;
Kercken-breken ende contoiren berooven,
Vloucken ende zweeren als rasende criepen.
Die apostelen die leeren ons anders ghelooven,
Die noyt met zulck eenen toeganck en liepen,
De zommighe tot boosheit verweckt die in simpelheit sliepen.
Den roup was: Vive le Gues! met stouten aenschyne;
Maer 't ware beter dan wy den name Gods aenriepen,
Om deur zijn ghenade zalich te zyne;
Want al werpen wy de afgoden van den schryne,
Van daer naer den wynkelder met groot begheren;
Daer maken wy van onzen buuck metten wyne
Eenen meerderen afgodt dan wy te vooren weeren.
Alsdusdanighe boose onstichtighe affairen,
Die zullen in den endt God de heere vernoeyen,
Dus en ghelt totter zalicheit gheen uutwendich smeeren;
Want wie plant oft nat maect, God moet doen groeyen.
Prince, 't es claer en claghelich by claren expresse,
Niemandt en wilt nu buyghen, noch het zyne verlaten.
| |
| |
Jae, de reyne overheit, Gods dienaresse,
Die moet zelve buyghen voor heur ondersaten.
Wee en gruwelen zullender commen over zulck staten;
Maer wel hem, die wandelt in des Heeren weghen.
Wy schynen al het Evangelium te vaten,
Maer 't herte es met wrake van binnen daer teghen.
Ziet, broeders, hierin en es gheen zalicheit gheleghen,
Beter waert hadden wy tot noch toe gheslapen;
Want nu es den meesten hoop van den volcke gheneghen
Tot lachtere ende blaemte van alle papen;
Maer elck moest eerst uut hem dat oncruyt rapen,
Ende dan, hem vindende zonder sulcx beseven,
Werpen dan den eersten steen, o verdoolde schapen,
Want de heere es alleene d'oordeel en de wrake ghegeven;
Dus alle plantynghen, die God, de heere verheven,
Niet gheplant en heeft, die sal hy uutroeyen;
Maer laet ons eendrachtich in Gods vreese leven;
Want wie plant ofte nat maect, God moet doen groeyen.
|
|
Auteursrechtvrij