|
| |
| |
| |
Refereyn.
Weer gheestelick, weer weerlick, boeren ofte prelaten,
Wy zijn aerme, zondighe, crancke vaten,
Edel van dueghdens, maer vol ghebreken.
Hoe compt dan dat wy malcanderen dus haten,
Beclappen, belieghen, draghen achter straten,
Die zelve totten ooten in sonden steken?
Dat het volck nu dynct, durft wel stautelick spreken,
En principalick van muenicken en papen;
En hoe zy de waerheit bet zegghen oft preken,
Zoo fenynighe slanghen daer meer up gapen;
En of die priester zom uut waren om rapen,
't En zijn gheen inghelen, maer meinschen cranck.
Besiet u-zelven, aerme schurfde schapen,
Peynst, gaen zy cruepele, ghy gaet wel manck,
Ghy hoort oock gheerne in den buydel gheclanck;
Eyst wonder of priesters gheerne pennynghen zien?
Ic zegghe: ‘Ic en diene om gheenen danck,
Priesters zijn menschen als ander liên.’
Schaemt u, ghy clappaerts, vul valscher suspitien,
Ghy mueght wel vreesen Gods stranghe punitien,
Als hy ten oordele sal zijn gheseten.
Zy segghen dat die papen die beneficien
| |
| |
Coopen ende vercoopen; dees quade malitien
Mercken zy wel, maer zy hebben vergheten
Hoe zy zelve het zweet van den aermen eten.
God weet hoe zom cryghen haer substantie,
Duer lieghen, bedrieghen, ontschryven, ontmeten,
Oft anders door wouckerie ofte finantie;
Bancheroute, dat is eene ghemeene usantie,
Soo wel onder die Duytschen als onder die Walen,
Een quinckernel, dat 's die quitantie,
Zy en willen van tween niet een betalen.
Dit volck zeght: ‘Die muenicken en papen dwalen.’
En haer selfs hofken en willen zy niet wiên;
Merct u selfs crancheit en zeght zonder dralen:
‘Priesters zijn menschen als ander liên.’
Of priesters oock met vrauwen ommegaen,
Ic en zegghe niet of 't en is qualick ghedaen;
Maer zal men haer cranckheit daerom verbreyden?
Ghy, ghehuwede mans, wilt my wel verstaen,
Ghy hebt ter kercken een huusvrauwe ontfaen
En hebt ghezworen onder u beyden
Dat ghy van malcanderen niet en zult scheyden,
Zydy altijts ghetrauwe uwen pare?
Ghy gaet u oock somtijts by andere vermeyden,
En laet u wijf, en verquist het hare.
Of die priesters ooc somtijts hadden een care,
Die duvel die u quelt haerliêr oock tenteert,
| |
| |
Haerliêr lichaem als het uwe, gheseyt in 't clare,
Is tot alder cranckheit gheinclineert,
Dit ghevoelt ghy in u-zelven als ghy wel jugeert.
Hier zoudy om dyncken als ghy yet zaecht gheschiên,
En segghen als yemant die priester accuseert:
‘Priesters zijn oock menschen als ander liên.’
Of priesters ooc somtijts lachen en synghen,
By goet gheselschap danssen en sprynghen,
En of zy in vrueghden waren de meeste,
Sal men se begrypen met sulcken dynghen?
Al siet men haer oock een bacxken uut brynghen,
's Ghelijcx oock wachten met blyden gheeste,
Die nemmermeer en verhueght is wel een beeste;
Zy moeten oock somtijts haer hertkin verlichten.
Peynst hoe gheerne ghy sijt in de feeste,
Daer vrueght hantieren vrau Venus nichten;
Of priesters oock saghen op schoone ansichten
Sal men se voor bouven hauden terstont
Ende haerliêr versmaden als boose wichten?
Peynst, wat goets smaect ooc wel in uwen mont.
Eer ghy priesters begrijpt gaet in u selfs gront,
En is 't dat ghy daer vint 's ghelijcx van dien,
Laet se onbegrepen en seght goet ront:
‘Priesters zijn oock menschen als ander liên.’
Prince, achterclappers en lueghen-vinderen
Zullen zelden eens anders ghebreck verminderen,
| |
| |
Maer liever vermeerderen, elck zy op zijn hoede.
Of priesters misdoen wat mach't ons hinderen,
Wy zijn al t'samen Adams kinderen,
Te samen-ghezet van vleesche en van bloede.
Men behoorde alle dynghen te keeren in 't goede,
Met den priesterlicken staet niet spotten noch gecken,
Maer doen ghelijck Constantinus, de vroede,
Die haerliêr mesdaet metten mantel wilde decken.
Dit zoude u met recht tot dueghden verwecken,
Die met achterclap haren tijt verquisten,
Met lueghenen der priesters fame bevlecken,
Zeyden zy noch niet meer dan zy en wisten.
Hoort ghy, Lutherse evangelisten,
Die Gods stathauders dus alomme bespiên,
Laet staen u clappen, ghy duvelsche artisten:
‘Priesters zijn ooc menschen als ander liên.’
|
|
Auteursrechtvrij