Politieke balladen, refereinen, liederen en spotdichten der XVIe eeuw
(ca. 1840)–Anoniem Politieke balladen, refereinen–
Auteursrechtvrij
[pagina 123]
| |
Al hebben de Schotten boos
Met de Inghelsche natie
Meenen vercreghen loos,
Door de valsche vocatie,
Van
Pottelsberghe stranck,
Die Montengny zaud' halen,
Zijn loon sal wesen cranck,
Als hy hem zal betalen.
Halewijn, het slot,
Al moest hijt oock verlaten,
En Comene, het cot,
't En zal uliên niet baten;
Ghy die Gods kercke schent
Zullet noch al beclaghen,
Want daer elck Malcontent
Wilt clouck zijn leven waghen.
Up Rijssel, was den caut,
Wilde ghy haest gaen schieten,
Maer voor Marquette staut
Moest uliên haest verdrieten;
Want wel zes hondert doot
Zijn daer ghebleven t'samen.
De Walen schieten met loot,
Ghy mueght uliên wel schamen.
| |
[pagina 124]
| |
Al voor Aultrive zwaer
Was 't dat zy leger sloughen,
Dees Prins-ghesinde, maer
In 't eerste zy zeer loughen;
La Noue die sprac zeer bly:
‘Ic zal de stercte winnen,
Had' ic pyonniers by my,
Wy zauden gaen beginnen.’
Ryhove daer terstont
Vant hem zeere ghewerre;
Ic moet elck maken kont
Hy speelt altijts van verre,
Ghelijc de trompetten gaen,
Zoo spreken zijn divisen;
Niet dan ghelt zouct hy waen,
Gheen vechten ziet men hem prysen.
Zes daghen zeer vervaert
Was 't dat zy 'er vooren laghen;
Van binnen zeer vermaert
Quamen dickmael uutgheslaghen
Al in de Schotten wreet
En de fransche Hughenoten.
't Was veel om ziene leet,
La Noue hevet oock verdroten.
| |
[pagina 125]
| |
An den Prince vroet,
Ende an 't Vlaemsche gheweste,
Zoo schreef hy, metter spoet,
Het docht hem zijnde het beste
Dat elck zaude wesen haest
In de stercten ghesonden,
Oft van den vyandt naest
Werden zy ons ontvonden.
Want an Aultrive sterck
En cuenen wy niet gheraken;
Gheeft ons den vyant werck,
Wy moghten 't hier wel maken
Als voor Gheertsberghe fel,
Daer onsen leger moest trueren.
Al met dees woorden snel
Trocken zy t'samen daer vueren.
Die soldaten fraey,
Die up Autrive laghen,
Hadden hemliên zonder dilaey
Voorsien, al voor veel daghen.
Waeffel-yzers breet ende smal,
Al eyst dat veel verwondert,
Ghehaelt een groot ghetal,
Up 't lant, by den drye hondert.
| |
[pagina 126]
| |
Ryhove zeer subijt
Es haest van daer ghetrocken;
Met ghelt en ghiften wijt
Heeft hy eenighe doen locken
Om Aelst te verraden schoon,
Secreet, met stille zwyghen;
Want zonder verraders loon
En can hijt niet ghecryghen.
Quatrioten goet,
Sprac Ryhove, tot zijn behouven:
‘Fortune met onspoet
Wilt ons t'samen bedrouven.
Aelst was ons toegheseit,
Dwelc wy nu moeten falen;
Den Prince qualic greit
Dat naer ons schoten de Walen.’
Als zy dees faulte nu,
Voor Aelst hadden ghecreghen,
Zijn zy met grooten gru
Voor Ghent t'samen bedeghen;
Want zy de boeren dwaes
Ducaetkens doen uplegghen,
Oft met branden, eylaes,
Dreeghen se, naer haer zegghen.
| |
[pagina 127]
| |
Zoo ziet men Vlaenderlant,
Van uutlandts volc vercrachten,
's Conincx volc aen elken cant
Wilt lettel yemant achten,
Om dat zy de waerheit naect
Willen voorstaen in tyden,
Elc naer de lueghens haect
Om
Calvinus belyden.
Catholijcke, ghy
En mueght daerom niet trueren;
Om ulieden bevry
Verwect God tot deser hueren
Veel heeren en graven rijck,
Die t'samen accorderen
Om zijn kerk in elcken wijck
Te stellen in floreren.
De boosheit es nu uut
Van dit valsche gheslachte;
Als Mer
Gillis Borluut
Zullen zy by daghe en nachte
Ten einde varen zaen;
Want dat es oynt ghebleken,
Versleghen oft ghevaen,
Die jeghen God en den coninck steken.
| |
[pagina 128]
| |
Oorlof al te gaer
Edel Leeuwen vrymoedich,
In 't catholijc gheloove claer
Ende liefde uws naesten gloedich.
Ghylier mueght Leeuwen zijn,
Maer d'ander niet ten halven
Uut 't geslachte van Juda fijn,
Maer zy gaen met de Calven.
Die dit liet heeft ghestelt,
Hy hoopt een leeu te wesen,
Al lijt hy hier ghewelt,
Door Gods ghenade ghepresen;
Zoo wilt hijt achten clein
Dat zy hem hier bewysen,
God wille hem hier zeer rein
Met zynen gheeste spysen.
1579.
L.H.
|
|