Politieke balladen, refereinen, liederen en spotdichten der XVIe eeuw
(ca. 1840)–Anoniem Politieke balladen, refereinen–
Auteursrechtvrij
[pagina 54]
| |
Den oorlof van graef Jan Van Ghendt/ghemaect ende beschreven door den hooghgeleerden Doctor D. Pasquillus Ecstaticus/anno 1579.Beminde leser, neempt hier up achte,
Dit es den oorlof van 't hembijsche gheslachte.
1. Och! magh ick my-zelven niet leelick bezien,
Voor wien meest alle liên moesten nyghen en stuypen,
Die moet nu secretelick mijn stede vliên,
Ende onverzekert en weet ick waer henen cruypen.
Den achtiensten Ougste
Ga naar voetnoot1 meend' ick 's Princen
compste t'ontsluypen
Met
capiteyn Mijghem, mynen goeden
vrient.
Mijn wachte meende ick te paeyen met brassen en zuypen,
Maer het wiert den Weert in 't Gulden Hooft haest vercombient,
Die daer trauwelick tooghde wie dat hy dient,
Ende fortselynghe my uuten schepe te lande wende;
Doen wiert ick eerst gheware dat mijn bolle was in d'ende.
| |
[pagina 55]
| |
2. In 't jaer zeven entseventich maecte ick heimelick verstant
Met menighen callant van cleender protectie,
Communitas hynck my aen zeer abundant;
Want Stads-Privilegien scheen gheheel mijn affectie.
's Casteels ruine hiet mijn electie,
Om alzoo den voet te ghecryghen in state;
Crovelde ende
Borluut waren in mijn subjectie,
Al voor 't Gemeente, was den roup, ende niet mijn eyghen
bate.
Den zeven en twintichsten Octobris
Ga naar voetnoot1 binnen de Ghentsche
sate
Wierden veel Catten en Papegaeyen door my ghevanghen,
Die ic noyt ontslaect en heb, al hadden zy er naer verlanghen.
3. Noch niet ghenouch naer mijn fantasie,
Met grooter hoverdie, hebbe ic my 't Hooft ghemaect
Van de Achthien-Mannen, der privilegien partie,
Ende der Overheits dienst wort door my gheslaect;
Haet ende nijt heeft lancx zoo meer in my gheblaect,
Midts dat ic
Ryhove hadde tot mijnder
assistentie.
Door my is de Prince blydelic te Ghendt gheraect,
Ende my als Burgmeester ghegeven stats credentie;
Om een nieuwe Religie was al ons intentie,
Zoo 't wel heeft ghebleken aen alle mijn kueren;
Maer God was 't bekent hoe langhe dat zoude dueren.
| |
[pagina 56]
| |
4. De ryke Catholycke hebbe ic zeer ghehindert,
De cloosters vermindert, op den Sinxendach
Ga naar voetnoot1,
Doen breken, raseren, in stucken ghesplintert,
Rooven en pillieren daer 't elcken aenzach;
De monicken doen claghen met hant gheslach
Door oneerbaer faicten van my bedreghen.
Kinders met brant, jeghens gheleerden advijs, betaelden 't
ghelach,
Ende andere in vanghenessen door my gheleghen;
Naer haerlieder doot was ic gheneghen,
Zouckende hemlieden te bringhen tot schade,
Want bloet te sturten ic vooren hadde.
5. De Vier Oordens dus beroert ende uutghejaecht,
Het diende ghewaeght, hebbe ic in 't openbare
De Gedeformeerde Religie, welke menich behaeght
Doen predicken in de cloosters menighe vremde mare.
Alle mijn partie hiet men verrâre,
Door de Guetsche wachte van my ghestelt.
De Edelmannen waren kerckuylen, al viel 't hemliên zware,
Want een ander Adeldom bracht ic in met ghewelt,
Die niet en zochten dan ander liên goet en ghelt;
In de wapenen! zonder noet, hebben zy dicmael gheropen,
Die nu deerlick ligghen in den houc ghecropen.
| |
[pagina 57]
| |
6. Noch niet ghenouch, maer den 24sten van Ougste
Ga naar voetnoot1,
Als de verwoeste, op Sente Berthelmeeus-dagh snel,
Was't dat men alle de kercken te breken begouste,
Door mynen quaden wille ende gheboden fel.
Mijghem hier inne heeft hem ghequeten
wel,
Ende 't veendel van
Suca sach men bestaen
De Hooftkerke des stats, de papen zijnde rebel;
In 't clooster t'Sente Pieters was ooc 't beste ghedaen.
Gheen kerke zoo groot die dit spel couste ontgaen,
Den draet hadde ick ghesponnen, 't ghemeente moesten cnoopen,
Vele moghten 't noch wel metten halse becoopen.
7. Alle der kerken juweelen hebbe ick voor buyt ghegeven,
Weert boven schreven, den quaetwillighen zonder dralen;
Waer door zy my trauwelick zijn by ghebleven,
Maer gout, zelver, clocken had' ic eerst doen halen
Om stads fortificatie quansuys te betalen,
Ende den vyandt te keeren, het moest zoo gheschiên.
Maer volghende de rekeninghe daer zauts veel falen,
Want van langher hant hebbe ic my oock voorzien,
Wel denkende dat ic eens zaude moeten vliên.
Ghemeenelic ziet men den zulken smerten zeere,
Die God wederstaen ende haren Landtsheere.
| |
[pagina 58]
| |
8. Dus hebbende de Stadt op mynen duyme ghedraeyt,
Heb' ick ghezaeyt hondert twintich commissarissen om venten
Erfgront ende cloosters; 't es 's Princen ooren ghewaeyt.
Zoo heeft zijn Excellentie metten Staten als 's landts
regenten
Een openbaer Liberteyt laten uutgaen en prenten,
Jeghens mynen danc ende wille groot,
Dwelck heeft ghebuert in den wintere
Ga naar voetnoot1 een maent voor de
lenten,
Ende zeker ghevanghenen ontvoert half met wederstoot;
Maer te vooren metten stroppe moester twee blyven doot,
Als
Hessele ende
De Visch, den vierden van Octobre
Ga naar voetnoot2;
Wee hem! die is in vruechden om dat eens anders staet es
sobre.
9. Ghedurende de Liberteyt het ghinck my al teghen,
Al was die bezworen ter deghen, by beede de natien,
Want den Braspot heb' ic tot mijnder assistentie ghecreghen,
Met Hans Moufmaf, die in 't rooven dede groote occupatien.
Meester Pieter Dathan, die clappen can veel blamatien,
Vulde my over alle zyden de ooren wel,
Zoo dat de Liberteyt duerde zeer corte spatien,
Mits dat ick ghinck maken veel dieven snel.
Noyt Turken en vielen de kerken zoo rebel
Dan te Ghendt door my ghebuert zonder mate es,
Maer ic dochte: eens anders ongheluc mijns roovers bate es.
| |
[pagina 59]
| |
10. Den thienden Maerte
Ga naar voetnoot1 es te Ghendt
ghebuert
Religions-Vrede, gheschuert met dullen coppe.
Herrebaut,
Moeraert,
Haeck,Jaspar
heb' ick bekuert,
Om hoeden en faeilgen te nemen van den toppe,
Dwelck zy noch wel mochten betalen metten stroppe;
Al zijn zy den dans nu hebbelick ontspronghen,
Connen zy aen 't dweershaut niet, zy zullen ten soppe
Gheraken, daer den Nachtegael zeven jaer heeft op ghesonghen,
Want menighe vrauwe heeft haer ter doot ghedronghen,
Door vreese van hemliên als d'onghesinde,
En menighe mesvaren, ghestorven van kinde.
11. Zoo cloosters en kerken alomme waren ghepilliert,
De quaetwillighe gheviert, in mijn aenschauwen,
Om de ryke liên goet es menich middel verziert,
Want wie men roofde men hiet se Papauen.
Al naer de Poorterie juecten mijns Adels clauwen,
Die uuten huyse van Bijstiervelt meest waren ghesproten.
Bets,
Grutere en
De Vos dede ick benauwen,
Subitelick moesten zy buten der poorten troten.
Alle de reste meend' ic wel alzoo te coten
Door
capiteyn Goethals, die 't bevel van my
had' ontfaên,
Anghereelis en
Oomberghe zach men hem eerst
wederstaen.
| |
[pagina 60]
| |
12. Hadde ic de Poorterie gheheel connen verdryven,
Zoo hadde ick moghen beclyven, in alle mijn zaken,
Hemliên en hadde gheholpen clappen noch schryven,
Nemmermeer en hadden zy in stat connen gheraken.
Ghevoelende de faulte, zoo ginck ic maken
Een nieuwe wet, gheheel tot mynen appetyte;
Veel garnisoens door my in stadt braken,
Ende stelde Wethauders den Papauwen tot spyte.
Vier Commissarissen my assisteerden met jolyte,
Als
Scheerpaert,
Gheeraert,
Frederick en
Canengies,
Die door my noyt en deden eenich verlies.
13.
Dathenus raet mach ic wel beclaghen,
Ende alle mijn daghen met droufheit bekinnen,
Dat ick naer Brussel trac met hem tot zijn
behaghen,
Oock
Mallepart met ons om
Casimirus te winnen,
Jeghen zijn Alteze
Ga naar voetnoot1 danck en
d'Excellentie vul minnen,
Om met zijn ruyters te slane die Malcontenten,
Die ontrent Corterijcke waren, oock te
Meenen binnen,
Waer uut ic cause bem van alle inconvenienten,
Die de Spaingnaerts het lant ghegeven hebben voor renten.
Tot Rymenant
Ga naar voetnoot2 gevoelden zy de wrake
divine,
Van Haerliêr blyven ick cause bem, compt nu te voorschyne.
| |
[pagina 61]
| |
14. Noch moet ick beclaghen en bidden om ghenade,
Al eyst zeer spade, dat ick op de Zwitsersche maniere
Vlaenderen zocht te bringhen, met valschen rade;
Want ick al 't Edeldom te nieten wau doen putertiere,
Ende van schoenlappers ende mesch-rapers maken Edelmans diere,
Niet aenziende het bloet ghesturt zijnde in
Zwitserlant;
Maer zulcx rasch falende, hoort wat ick craeyiere,
Wilde ic
Casmirus Graef van Vlaendren maken
triumphant,
Dwelck oock niet succederende, belette ic abundant
Den Staten ghelt te furnieren, zelve aenveerdende t'allen
hueren,
Waer door ic cause bem van Maestrichts trueren.
15. Mer
Gillis Borluut metter Poorterie-let
Als mijn partie net hebben mijn pareye besleghen
Te hove, by den hoochsten Vicecadet,
Dat ic 's Princen haet hebbe vercreghen.
Dit ghewaer wordende met
Dathan en hebbe niet ghesweghen,
Maer liet uutgaen in drucke veel injurien groot,
Want ic ghevoelde 't Ghemeente t'hemwaerts gheneghen,
Zoo docht ic den Prince te doene wederstoot.
Dathenus op den Collatie-zolder met woorden bloot,
Wilde 't Graefschap van Vlaenderen in 't ghemeente boesem
taken,
Naer
Martens advijs, ende my heuren
Lieutenant maken.
| |
[pagina 62]
| |
16. 't Zelve heeft hy oock 't Ghemeente willen persuaderen,
Zonder cesseren, in Sent Jans-tempel openbaer,
Zegghende: ‘O, vroom broeders! wilt nu verjubileren,
Want in 't ghemeente boesem is ghecommen voorwaer
't Graefschap van Vlaendren, haudt daer aen d'hant eenpaer;
Wilt dat mainteneren, als cloucke leeuwen verheven,
Zoo muechdy bringhen in sneven u vyanden claer,
Die Kristelicke Religie allom doen beleven,
Zonder twijffel Godes hulpe en zal u niet begeven.’
Maer, lacen, ons en hielp zijn clappen noch preken,
Want 't es al te quaet jeghen zyne Majesteit steken.
17. Zommighe Dekens, die met quaet verstant jeghens my
stonden,
Hebben ghesonden Commissarissen diligentelick
Zijn Excellentie biddende, met huesch vermonden,
Ghent te assisteren met zynen persoon
presentelick,
Dwelcke hy ooc ghedaen heeft obedientelick.
Maer ons eerlic Bisschop
Ga naar voetnoot1 en dorst hem niet
verbeyen;
Zijn Excellentie en wiert van my niet ghegroet reverentelick,
Jc en reedt hem niet teghen, ende Dathan was gaen reyen,
Met zommighe dede ic veel smeecken en vleyen;
Gheen gratie en mocht my van hem gheschiên,
Den zanck was altijt, ghy moet uuter stede vliên.
| |
[pagina 63]
| |
18. De wet vermaect zijnde over dicke en dinne,
Met verstoorden zinne, stelde ic 't Ghemeente te beene,
Van my en wilde scheeden vrient noch vriendinne,
Zoo was de sprake; al zaude de stat in weene
Daer door commen, riep de crijchsraet ghemeene.
Het hof van den Prince wiert oock stranghe bezet.
Dat
Hembyze Upper-cornel zy, riep groot en
cleene,
Ende Ammunitie-heere, oft het Hooft van der wet!
Maer, lacen, met een cleen voorghebot wiert dat haest belet.
Dit hoorende vielen alle mijn brieven in d'asschen,
Ende met lau watere ghinck ick mijn ooghen wasschen.
19. Ammunitie, victuaille heb' ic overghegeven,
Een druckich leven, begonst ick te leeden;
Gheenderhande gheloove en es my ghebleven,
Om ganc begonst ick my te ghereeden,
Van alle vrueghden zach men my ontcleeden,
Als ick moeste laten mijns vaders lant,
Ende van u-lieden, mijn lieve Adels, scheeden,
In wien ick lettel trauwe ofte gheen en vandt.
Maer hoe 't es, al en gaf ick niet elken de hant,
Met een druckich herte naer des vaders temen,
Wille ick aen elken oorlof gaen nemen.
| |
[pagina 64]
| |
20. Suchtende ende bevende menichfaut,
Met herten benaut hebbe ick Adieu ghezeyt:
Adieu, broêr
Pieter Dathan, die zeere schraut.
Adieu,
Jan Spieghele, die menich quaet
spreyt.
Adieu,
Jacobus, dien alle uproere ghereyt.
Adieu,
Joannes, die nu zijt verheven
In
Dathenus plaetse, dwelc hem ten minsten
es leyt.
Adieu,
Pieter Haegman, die menich bringt in
sneven.
Adieu,
Hans Van Crombrugghe in de Volders-huus
bedreven.
Adieu,
Waelken, die in de Wevers-capelle houdt
u sterke.
Adieu,
Vriesken de Zanghere in Sente
Jans-kerke.
21. Adieu, alle ministerkens van cleenen state,
Maer groot van bate in u-lieder kisten.
Adieu, aerme Velt-paepkens, die om t'ontdraghen de grate
U professie verlaet ende zijt Calvinisten.
Adieu, Terminarissen, die 't al stelt in twisten,
Onder het dexel van 't Goddelick woort.
Adieu, Diakens en Subdiakens, die met subtyle listen
Het goet der aermen zeer qualick oorboort.
Adieu, alle die in de hauten schotel de hant steect voort.
Adieu, die allegader zoucken te vullen den buyel,
Vele meenen God te behaghen en dienen den duyvel.
| |
[pagina 65]
| |
22. Adieu, vier Colonellen van der Ghentsche stede,
Die met gheen bede mynen paeys en const vercryghen.
Adieu,
Capiteyn Suca, die noch zit in
vrede,
Wiens volck Sent Jans-Kercke pluysterde, nu zwyghen.
Adieu,
Romanjon, wylent een cabaes-vlechter van
fyghen,
Oft een caefvaghere door pussem verrijkt,
Wiens volck van den buyt nae den aessem hyghen.
Adieu,
capiteyn Ghyseghem, dat ghy niet en
bezwijkt,
Maect dat u volck zijn cance niet en verkijkt,
Om papen en catholycke te plaghen wilt clouckelic waken,
Want noch hauts ghenouch groeyt om galghen te maken.
23. Oorlof,
capiteyn Verloren, een hooveerdich
vondelinc,
Wiens zaecken al rynck zijn om rooven en stelen.
Adieu,
Rodes, Sloof in den Necke, het es een
wonder dinc,
Dat ghy niet ghehanghen en zijt by uwer kelen,
Want gheen quaetdoen en const u als my vervelen,
Zoo dat 'tSente Pieters in 't clooster wel heeft ghebleken,
En van Middelburch up 't Slot, dwelck ghy niet en
const helen,
Quaemt ghy met gaut en zilver naer Ghendt ghestreken;
Een baeyde peert heeft u ooc wel gheleken,
Daer mede als ruyter dienende tot uwer schande:
Zulke waren mijn Adels in de Ghentsche warande.
| |
[pagina 66]
| |
24. Adieu,
capiteyn Mol, an de Petercellepoorte
vermaert,
Die met u veendel waert, om mijn bewaren,
Tot mynen huyse; het dient verclaert.
Adieu,
Gillis Everwijn, die zocht mijn
bezwaren,
Nochtans onder u veel kerkroovers waren,
Die alle t'samen waren in mijn subjectie.
Adieu,
Joos Dhont, den boosten van maren,
Om al 't gheestelick te bringhen ter correctie;
Ghy met u volck naemt t'uwer protectie
Oosteecloo en Dooricele, met groot
verlinghen,
Tusschen hemel ende eerde mochty wel eenen spronck springhen.
25. Adieu,
capiteyn Scheers, als een vaillant
man,
Die
Hessels baert weerde van, had ooc t'uwen
deele
Casulen en kilckten met d'ontfangher alsdan,
Het mocht u wel opcommen met grooten crackeele.
Adieu,
capiteyn Labaut, wiens peert heet
Beele,
In de Galliote wel ghestelt om trecken;
Ghy hebt 't gheestelicke ghevanghen, ghebonden met zeele.
En achter u en doet men niet dan schimpen en ghecken.
Adieu,
capiteyn Gavere, die noch mocht
recken,
Want den kemp blijft groeyende, al zauden wy ontsinnen,
En de lijndraeyers en hauden niet op van spinnen.
| |
[pagina 67]
| |
26. Adieu,
capiteyn Backere, die Gods kerke eens
diende,
Nu niet ontsiende, om haer te doene te nieten.
Adieu,
Coppen in 't Peerdeken, ghy waert eens
vliênde
Door 't craken der lancen en der bussen schieten.
Adieu,
capiteyn Goethals, die zocht te
vergieten
Het bloet der onnooselen menichfuldich.
Hoe zal 't mijn vaderlick herte ghenieten
Van u te scheeden, dus onbeschuldich?
Maer hoe, 't es par force bem ick verduldich,
U ghewerc es 't myne als een beradere,
Want van bloede en mueghdy my commen nadere.
27. Adieu,
capiteyn Balbiaen, die u vele hebt
vermeten,
En redelick ghequeten jeghens de gheestelicke perfect.
Adieu,
Franchois Everaert up 't Nieulant
gheseten,
Wiens volck veel boosheit ghewrocht hebt, en ghy niet correct.
Adieu,
capiteyn Vijnct, wiens ryke streckt
Over Sent Jacobs-kerke om rooven en pillieren.
Adieu,
capiteyn Poele, die u volc verweet
Totter landslieden goet en der maechden schoffieren.
Adieu,
capiteyn Stoppeleere, die u wilt
vercieren
Met het goet der kerken, u en roucx hoe vercreghen:
De Papegaey zal noch zinghen, al heeft hy ghezweghen.
| |
[pagina 68]
| |
28. Adieu,
capiteyn Baert, een brauwer bekent,
Die zijt verblent van my gheweken.
U volck pluysterde relick 's Graubroers convent,
Dwelck my danckelick was zoo 't es ghebleken.
Adieu,
capiteyn Vleeschauwere, die hebt connen
spreken
Behaghelicke tale in mijn presentie,
Waer door ic u in state hebbe willen steken
Om de juweelen te halen, met valscher intentie,
Uten lande van Waes teghen recht en preëminentie;
Wie daer meest profijt aen dede wist de Heere,
Maer nu loopt de bolle gheheel buten keere.
29
Ga naar voetnoot1. Adieu,
capiteyn Van Hulle, wonende ontrent den
Passe,
Die de vergulden cassen meerst hebt besocht.
Adieu,
capiteyn Scheppere, met al uwen
brasse,
Luttel ofte niet dueghende, het es gheheel duercnocht.
Adieu,
capiteyn Eechaute, in wiens plaetse es
brocht
Eenen selver-smet wel tot mynen comforte,
Want u affeeren te paeps waren ghewrocht.
Adieu,
Philips Jacobs, die de sluetels van der
poorte
Mijghem ende
Jan Vander Vennen, met grooten
verstoorte,
Deet wederbrynghen, jeghens huerlieder danck;
Van drucke dat hoorende mijn herte in mijn schoen sanc.
| |
[pagina 69]
| |
30. Adieu, weerdeken in 't Gulde Hooft, van my capiteyn
ghemaect,
Met uwen lutenant, die blaect vul hooverdien,
Ende al u ruters vol boosheyt ghelaect,
Welcke veele met bordeelhauwen tooghen signorie.
Adieu, eerste ruters, een goede partye
Verlaten, om dat sy waren papau.
Adieu,
capiteyn Var Burcht, met u
compaingnye,
Adieu al t'samen, die sijt onder
Mornau.
Adieu XVIIJthien mannen, die sijt noch heet noch
lau,
Adieu,
Trillo, met
capiteyn Van der Guchte,
Adieu segghe ic, met eenen swaren suchte.
31. Adieu, bailiu van Ghendt,
Charles Van Pottelbeerghe bequame,
My niet angename, want ic en hadde u daertoe niet vercoren;
Jn 't rapen en scrapen en maect hy gheen blame,
En laet u guarde my dienen ende niet jaghen verloren,
Maer als sy by nachte met rooven de liêns ghaen stooren
Blijft ghy met u lieve huusvrauwe in u aermekens spelen.
Ghetrauwe ghenoechte hantieren tot 's vleesch oorboren,
Sulc weerck es bequame, en latet u niet vervelen,
Want van God gheordineert es, so schriftuere can helen,
Tot vervullen des hemels en willet niet verminderen,
Het quaetste datter af compt dat sijn baervoetsche kinderen.
| |
[pagina 70]
| |
32. Adieu,
Charles Uutenhove, voorschepene van
Ghendt,
Seer vierich diligent om den prince tot mijnder schande
Te halen, waer door ghy het hooft sijt nu bekendt
In state van eeren van den vlaemsche lande;
Maer siet wel rypelic toe als de vailjande
Dat ghy den vierden van u medeghesellen niet te veele gheloove
En gheeft, op dat hy u tonghe niet en brijnghe in banden,
Jn't wysen der vonnessen het woort uut uwen monde niet en
roove.
Siet ooc toe dat
Dathenes als my hu niet en verdoove,
Pieter Dhoverdraghere, die ghy dicmael t'uwen raet beluuct,
Lof moet hy hebben die rechtveerdich recht ghebruuct.
33. Adieu,
Gheert Var Meere, mijn asistente,
Adieu,
Joos Stalens, fray om ghenieten,
Adieu,
sergant Michielken, gheerne my sijnde
ontrent,
Adieu,
Nijs Scheerpaert, ghy en sult gheen
keyser sijn in 't schieten,
Want van nu beghint veele uwen dienst te verdrieten,
Mids dat nu ghesed es een redelicke wedt,
Die met rechte justicie 't quaet sal beghieten,
Ende het goet uphauwen, met een vredelic let.
Adieu, alle Wethauders, die eens waert sedelic net,
Een Jaer van dry weken
Ga naar voetnoot1 cranc t'haerder bate:
Maer de zulke eyst alleleens zijn zy in state.
| |
[pagina 71]
| |
34. Adieu, mijn acht cleercxkens, wel Gues ghesint,
Ghylieder my mint tot ulieder profyte.
Adieu, Enghien-ghieter, die de bate es ontrent.
Adieu, Canoniers, niet weert een myte.
Adieu, Stadsfortificatie-heeren, met jolyte,
Zommighe goet ende andere onhable.
Adieu,
Block, bewaert u huus dat men u niet en
verwyte.
Adieu,
Pieter Stevins, mynen conestable.
Adieu,
Hector De Bock, die zijt agreable,
Secretaris der Camere, zouckende bewint,
't Es somtijts quaet dat men meest bemint.
35. Adieu, die ghebuyt hebben buten oft binnen,
En den roof beminnen, wilt my verstaen;
Niet vreesende te verraden vrienden oft vriendinnen,
Want waer men roof dede, men hadder messe ghedaen.
Hier een priester vanghen, daer eenen slaen,
Ghinder uut eens poorters huus halen 't gheweere;
Noch huysen rooven, noch moorden zaen
En bracht my noch ulieden tot compassie oft deeren.
Ick liet 't ulieden al toe met blyden gheneere;
Dwelc my nu, lacen, wel magh vervelen,
Ende den buel mocht wel met ulieden spelen.
| |
[pagina 72]
| |
36. Adieu,
Ryhove, ghy mijn meeste partie
waert,
Als ghy aen d'een zye paert met u sergeantken.
Adieu,
Joos Triest, die tot mywaerts veel invie
baert.
Adieu,
Hansken Van Hembyze, mijn bruyn
quantken.
Adieu,
Jesabel van Mortaingne, met u jonck
dantken.
Adieu, bastaert
Aventronck, in onneeren ghewonnen.
Adieu,
Gille
Ga naar voetnoot1, deckt u, pussemierken, ghy
magher santken
Adieu, mijn nieuwe boden en secretarissen begonnen.
Adieu, alle die my eerst aenhinghen ende nu quaet jonnen,
Al moet ic loopen, ghyliên en zijt niet ontsleghen,
Oorloghe zal ulieden noch vallen teghen.
37. Adieu,
Bussaert van Hembyze, heere van
Ogierlande,
Met u huusvrau, lieutenande van meester Jesabel.
Hoe wel hebdy u voorsien in de Deynsche warande,
Van fijn lijnwaet, cappen, kilckten en casulen snel.
Daermede ghy van
Tanay vergolden zijt, zoo ic peynse
wel.
Souckt recouvre dat men van Ghits u es
onthauwende,
Met u gaeige van achtien hondert (zoo 't es ghebleken fel)
Tot vier duust twee hondert, maer wildy u hooft niet zijn
crauwende,
Wacht u dat
Bilderbeke dat niet en es
aenschauwende,
Want voor de vier leden by hem zaud' stooren, te beduchten es,
Als 't kempen vlies verdient es, te vergheefs te zuchten es.
| |
[pagina 73]
| |
38. Adieu, d'her
Jan Vander Crucen, overdeken der
Ghentsche stat,
Die noch niet en zijt mat veel wonders te draeyen;
Uwe ondersaten doedy verhuysen, ghy mueght u schamen dat,
Uut Beghijnhoven en Cloosters, vremde gaedy verfraeyen
Om daerinne te woonen, en oock te zaeyen en maeyen.
Tot gheestelick goet te vercoopen en maect u niet te noone,
Daer ghy u ghelt aen hebt gheconquesteert doedy becraeyen,
Nu door ghewelt op hemliên niet passende een boone,
Indien de cance keert ghy en staetter niet schoone,
Maer vliênde peynsdy te leven, dit mijn verconden es,
By dat van lancx door u over dwater ghezonden es.
39. Adieu,
Coster van Vlissinghen, deken van de
Weverie,
Door 's waerheits partie, en oock van onsen Raet van State,
De fransche raden,
Sarasijn ende
La Huguerie,
T'onser hulpe ghenomen met broer
Pieter Dathe;
Secretelick veel aenslaghen ghemaect, cleen t'onser bate,
Om den prince te verhinderen zochten wy rebelle,
(Slachtende uwen vadere, ghy en stelt u gheen mate)
Tot wiens exempele te Ghendt en te
Rouchelle,
Twee boucxkens ghemaect zijn. Dus mijn medegheselle
Spieghelt u aen my, het viel my in 't eerste met allen zoet,
Die hem zelven verheft in 't leste zeer vallen moet.
| |
[pagina 74]
| |
40. Adieu,
Naso, in paspoorten, moorts-commissien
bedreven,
Veel dancks boven schreven zende ic u in een masse,
Dat ghy Caim van zijn incommen niet en laet gheven,
Maer dat Graef Hapken beware dat tot mynen tasse:
De wijnpotten van de thienden zullen u en my commen te passe,
Als ons goet over dwater trect, wilt my verstaen,
Om den tol te betalen ten Ghendschen Sasse;
Al behauwen reyse maght zoo henen gaen.
Maer 't waer deerlick te zien, wierden wy als
Mijghem ghevaên,
Lettel zaude ons beclaghen vyant oft vrient,
Want wy hebben de galghe alzoo wel als hy verdient.
41. Adieu, Roelant, broedere, met u huusvrau de blende,
Wien ick ghetrau kende, voor my alleen in u officie.
Adieu, meester
Franchois Van Hembyze, die noch in
d'ende
Zijt gues geworden door d'Auderburgsche conditie.
Adieu, schoon huys in de Volderstrate, daer men suspitie
Up hadde langhen tijt, eer ick moeste vertrecken.
Adieu, solacelicken hof, daer gheen malitie
In en es gheleghen, dan lieflickheit der plecken.
Adieu, edel Maecht van Ghent, weert om mede te
gecken,
Dat ghy u voochden als my ende andere coen
Niet in tijts en hebt laten in de belle doen.
| |
[pagina 75]
| |
42. Adieu,
Cornelis Hutsebaut, met u zonen, die
dieven,
Die om mijn believen de princelicke monumenten
T'eenemael ghevioleert hebt, ghebroken, doen clieven,
Sonder eenighe goede memorie met den fundamenten,
En datte om mijn huus ende hof te vercieren en genten,
Soo de clocken, loot, ysere ende andere materialen;
Uws handels profijt, merct men uut u accoutrementen,
Wel wetende wie 't zelve al hebben moeten betalen.
Zoo doen oock mijn Achthien trauwanden om vullen haer malen
Veel listen zouckende heimelick ende staut,
Maar 't es dicmael haest ghedaen dat langhe beraut.
43. Adieu,
Pieter Causse, die hebt zonder goet oft
ghelt,
Maer met ghewelt my van alle hauten voorzien.
Ghy hebt u onder alle myn quanten deghelick ghestelt,
Want naerdien u meester d'hant in zijn schotel liet bien,
Zoo hebt ghy terstont als beduyvelt van hem gaen vliên,
Ende over al ghereveleert zijn meeste secreten.
Och! hoe rustich hebdy zijn bosschen doen vellen boven dien,
Daer ghy om vullen uwen budel relick hebt ghequeten.
Oock om te maken spijssen en lancen es u vermeten,
Hebdy gheteekent abeelen en buycken om uws zelfs bedrouven,
Fenijn voor wijn mochty wel zelve prouven.
| |
[pagina 76]
| |
44. Adieu,
Capiteyn Beyte, van 't Wondelghemsche
gheweste,
Hoe sprongdy uten neste, als ghy de Papauwen bezocht?
Met mijns soons godt-diefs regiment, in 't rooven doende 't
beste,
Te Watervliet, Sent Cruus, Sent
Margrieten zijnde gherocht,
Daer ghy om 't openen der coffers met uwen poingnaert hebt
gewrocht
Om de Honghersche Afgoden uten banden te doen springhen,
En daertoe veel buyts naer huus ghebrocht,
Denkende dat u niemant en zaude connen dwinghen,
Mits dat den onrechten Bailliu, o subtile dinghen!
U voor de Achthien Mannen excuseerde jeghen recht,
Die jeghen Godt strijdt jeghens een stercke partie vecht.
45. Dezelven Bailliu in recompense wilt verghelden,
Wie dat zaude melden metter compositie
Van den Overspeelder, die ghy in taveerne met ghewelden
Extorqueerde, al was te vooren ghepuniert zijn malitie,
By den Gheestelyken Hove, door 's Promoteurs officie;
't Es al cleen werck, men zal door de vinghers zien ondichte,
Als van u ghecochte schapen in groote prejuditie,
Welcke ghy betaelde zonder ghelt van ghewichte,
Zulcke subtyle acten weeght uwen Bailliu zeer lichte,
En vreest niet dat hy zal procederen t'uwer onbaten zoet,
Al eyst dat ontrauwe trauwe daet verlaten doet.
| |
[pagina 77]
| |
46. Adieu, ghedeputeert in de Staten, meester
Willem Delval,
Ick nemmermeer laten zal, openbaer te belyen,
Hoe
Gheeraert,
Canengies,
Michielken en
Scheerpaert al
Om u huus te pillieren over uwen muer heb doen scryen,
Want by de Staten vieldy my vul partyen,
Waert dat die Heilighen noch deden miracule,
Den Sant by den Groenen Briele zaude te zegghen myen,
Oft u materialen daer ontrent zijn in 't habitacule,
Zulck mach wel ghevraecht zijn u ghebuer
Brakele,
Die zulcx teghen zynen wille heeft zien bestoken;
Den rechtveerdighen metter tijt wert altijts ghewroken.
47. Adieu,
Jan Van der Luere, van Sente Pieters
commissaris,
Ghy weet dat waer is, hoe ic 't gheheel meende breken;
Ghy dachte om u zelfs bate, dat openbaer en claer es,
Bezonder aen 't loot van der kerke wilde ghy u wreken,
Want door zulck profijt hebdy uut mynen hoofde ghesteken
De raseringhe, maer 't loot hebdy nauwe doen weghen:
Want
Goossen, de Necke-crauwer, en coust niet
spreken,
Zoo dat hy dry dusent ponden by meesters heeft bedreghen,
Maer tot gheen acht hondert zal werden ghecreghen,
Zoo te beduchten es, al zaudyer noch om leeren zaghen,
Die loon naer werck ontfangt en darf niet claghen.
| |
[pagina 78]
| |
48. Adieu,
Franchois Schaepmeester, abt van
Ninoven,
Alle de pachthoven des cloosters zijn u wetelick:
Door 't scheeren der schapen hebdy u willen beloven,
Zoo naer als meester
Willem Moenens u schoer secretelick.
Adieu,
Gedeon De Gruutere, bastaert
vermetelick,
Met
Pieter Ganthout,
Maeyaert, commisen van Baudeloo,
In 't destrueren des cloosters en kercke waerdy verbetelick,
Ulieden zelven eerst voorsiende als bouven snoo.
Adieu,
Rogier Van Hulle, u verstant en dueght
gheen vloo,
Nochtans uwen danck can ick qualick uutspreken,
Naer uwen raet dede ick alom de speelhuysen afbreken.
49. Adieu,
Jan De Muinck en
Haesdonck, wien niet en verveelde,
Maer mette penninghen speelde van Zwyvicke-clooster reene:
Oock
Pieter Van Clapdorp, die met zoo menighe
beelde
U goet verquiste in bordeelen ghemeene;
Van my ghecommitteert om de wetten groot en cleene
Buten alom in 't Dendermond's quartier te vermaecken.
Adieu,
Jacques Soye, en
Jan Van Steenhaute steld' ick te
beene
Om Lijsdonck en Waesmunster te
vercoopen, niet om caken.
Adieu,
Hans Van Cuelen, vul hooveerdigher
spraken,
T'Eenaem brocht ghy te quiste boomen en ander haven,
Een galghe wert noch u kiste om te begraven.
| |
[pagina 79]
| |
50. Adieu,
Michiel Dolens, die in u aude
daghen,
Naer u behaghen Dronghen-clooster vercochte,
Met
Jan De Vos, men mocht hem wel
vraghen
Naer teen, loot, motael, dat hy van buten brochte,
Daertoe van my ghecommitteert, want hy 't verzochte
Meer om zijn eighen bate dan om 's lants versterken.
Adieu,
Lucas De Heere, hooveerdich
ghedrochte,
Eerste edelman van u gheslachte, ghy staeckt het werken,
Door rapen en scrapen mach elck u fluweelen caussens merken,
Maer al verwildert 't onrechtveerdich goet, ghy mocht noch
temmen,
Als ghy met een leere zult in u graf clemmen.
51. Adieu,
Laureyns De Mare, die liever waert
ontsleghen
Van u officie ter deghen, dan den boosen eedt te craecken,
Die by ons zes Raden van state wiert vercreghen,
Onder welc dexel dede ick
La Noue de stadt slaecken.
Adieu,
Laureyns Steel, wie men heeft om
plunderen zien haecken.
Adieu,
Kerckvoorde, die eens waert mijn ghetrau
vrient,
Te Dooricele met
Nevelinck zag men u wonder maken.
Adieu,
Jan Diericx, ghy hebt oock prijs
verdient,
Ghy waert bewaerder van fierters en cassen, het dient
vercombient,
Die ghy niet alle en ontfinght by ghewichte;
Al te bequame ter fraude es zulke juweelen ghesichte.
| |
[pagina 80]
| |
52. Adieu, Raessen en Staessen, vrienden uutvercoren,
Die noyt yet hebt verloren in onsen tempeest,
Door u miraculen heeft men achter en voren
Ghezien hoe ghy ulieder wel hebt ghevleescht,
Van coren, boter, verckens verzach hem minst en meest,
Door 't ghene dat van my toeghelaten is net:
Uwen brief gheopent by
Jan Vander Venne in 't Ghendts
foreest,
Heeft mijn fortune ghewaerschuut ghewis bet;
Si fata Deûm, si mens non leva fuisset:
Waer door
Breydel onbeschuldich in zijn huus had'
garde knydich
Ick en weet niet waerom Slockercausse hem viel zoo partydich.
53. Adieu, Judas verradere, met uwen rooden baert,
Wiens huusvrau vermaert, met cupen heeft ghetoont,
Om secretelick 't ghestolen goet uten lande ter vaert
Wech te zenden, u voorderinghe hebdy my qualick gheloont,
Al hebbe ick uwen zolder met hondert mudde taerwe gheschoont.
God gheve dat daeraf gheen lackaige en mach gheschiên,
Want zulke en was voorwaer mijn intentie nooint,
Metter nieuwe inventie uwen budel vult, al moet ick vliên,
Van 't doorvarende goet, met Schepenen licentie, dien
Ghy vercreghen hebt tot ons rijcx versterken,
Wie heeft noyt van Godes woort zulck connen merken.
| |
[pagina 81]
| |
54. Adieu, mijnheere
Ga naar voetnoot1 van de Nieuwe Middelen
commijs,
In 't Land van Aelst onwijs, zoo 't es ghebleken,
Mijn bevel vulcommende met quaet advijs;
In een profytich officie hebbe ic u willen steken,
Al beclaghen 't u vrienden met ooghen die leken,
En wilt daer op niet achten, nemet t'uwen confoorte,
Ic zal ze ooc voorzien dat zy niet en zullen spreken,
Hemliên bevel ghevende van de paspoorte,
Van alle goet dat passeren zal naer de behoorte
Buter stadt; zy zullen 't nemen t'haren profyte,
Met haer compaignons, de contrerolleurs ten spyte.
55. Adieu,
Lieven Dobbeleere, ontfangher van de
Lazarie,
Door envie verheven, ic was u borghe,
Draecht u secretelic voor
Heylijnck u partie,
Op dat mijn broeder Roelant hem-zelven besorghe,
Aen hout, tarwe, boter, maect dat hy niet en verworghe,
Want hy somtijts zeer milde es van fraey inventie.
Gheefdy de broêrkens wat heden oft morghen,
Siet dat niet te groot en es haer competentie.
Heylijnck te believen en was noynt ons intentie,
Want om zijns soons profijt hy aenhangt Religions-vrede,
Die ic dede annihileren met nydigher zede.
| |
[pagina 82]
| |
56. Adieu, catten-eter
Mallepart,
Tessel, ontfangher
Van Sente Baefs goeden, gheen strangher om coopen, gaen de
maren,
Ende om zelve t'incorporeren zydy een verlangher.
Adieu,
commijs Deynaert, u rekeninghe wilt wel
bewaren,
En wilt op een hondert zauts niet zien in 't uutvaren,
Op dat ghy met uwe quanten mueght haest bedyen schier.
Adieu,
Pier Schutere, wacht u in 't fourieren
van bezwaren,
Die noyt van my hebt willen ontfanghen om rooven bestier,
Noch oock met praesta quaesumus als u compaignon
vercier,
Indien gy ontrent Wondelghem ontmoet
Jan Vander Venne,
Zegt hem dat hy op de bonte meerie naer my renne.
57. Adieu, mijn conducteur, meester
Pauwels Knibbe, vul scientie,
Van u scheydende met diligentie, doet mijn oratie,
Oft ick mocht commen in de gratie van Zijn Excellentie,
Die met zynen persoon my beschaemde tot dier spatie,
Als hy my aenzeyde, present des stats Colonellen met blamatie,
Oock capiteinen, sergeanten en mijn adels zaen,
Dat ick Nero in wreetheit te boven ghinc, noyt zulck
indignatie,
Ende in twaelf grove hooftstucken ick my hadde misgaen,
Ja, lyvelicke straffe, de doot verdient te ontfaen,
Zoo men te Ghent, te Laerne,
Gheertsberghe sprac van my door schade;
Lettel dooght het groeysel van valschen sade.
| |
[pagina 83]
| |
58. Zoo ick t'scepe was ghegaen, mijn ghetrau Achates,
Die tot mijnder baet es, heeft hem als tragheleer ghequeten,
Want hy my alleen by ghebleven en upperste raet es,
Vermaende de dobbel plunderinghe, die ons was verweten,
De destructie des Chaertruesen-cloosters, daer wy hebben
gheëten,
En menichmael den wijn ghedronken abondanter dan watere,
Daer wy ooc dicmael den stocvisch aten naer ons vermeten,
Want ic daer als ghezworen Vooght was en hy als Pratere.
Adieu dan, mijn broêrkens, met uwen prior en procuratere,
Ghy zijt doch al t'ondeghelic uut ghestreken,
Schoon tooghen zonder meenen, zijn ons beiden treken.
59. Adieu, prelaet, van Sente Pieters heere,
Die t'allen keere, my zoo veel schoonheits hebt betoocht,
Ghebrukende daertoe den doctoor
Meganck zeere,
Die daer door lettel van my wiert verhoocht;
Want al hebt ghy om vullen ons kisten ghedoocht,
Wat u te gheschieden stont was my wel zeker bekent;
Ghebrukende daertoe, vul boosheits ghesooght,
U ongoddelicke muenicken, ter oorden negligent.
Adieu, auden pastoor, die ic tot huwen zocht te maken
verblent,
U noodende goede competentie, hadt ghy ghewilt,
Maer, wee hem! die des Heeren schaepkens vilt.
| |
[pagina 84]
| |
60. Adieu, Municken, Capellanen, Zanghers, Costers ghemeene,
Cloosters groot en cleene van mannen en vrauwen,
Wien ic haer ghebruuck onthilt en brocht in weene,
Om ulieder destrueren en heb' ic niet ghescrauwen,
Hebbende daeromme een notabel commissie doen bauwen,
Aen
Bussaert van Hembyze,
Lieven d'Herde endoctor Moenens,
Dat zy de Religieusen in haer clooster zauden hauwen,
Blyvende te gaste by d'een tsavents en d'ander tsnoenens,
Maer om continuelic te blyven was den tittel nihil doenens,
Want ic niet anders en zochte met subtylen liste,
Dan hoe dat ic al haerlieder goet zaude bringhen te quiste.
61. Adieu,
Vidame de Chartres, die ic byna had' in
't net,
Adieu,
Bonivet, mijn heere den Ambassadeur,
Wien ic te Laerne naer mijn vermet,
Door
Hans Moufmaf zocht te bringhen in 't
ghetreur,
Hoewel dat drye van uwe dienaers des doots rancuer,
Metten lyve, lacen! dat moesten becoopen.
Adieu,
lieutenant Van Mijghem, die in 't
moorden zijt stuer,
Zoo 't bleec buter Muyden, maer door my zijt
ontloopen,
Het hieten verraders, dat laet ic daer droopen;
Maer ic scheen favorabel, als Mijghem wiert ghevaên,
Door dien ic hem terstont van vanghenesse dede ontslaen.
| |
[pagina 85]
| |
62. Adieu, beul van Gheertsberghe,
Frederic Haeck,
Met wreeder spraeck, ooc
Adolph Van Deven,
Die men verraders hiet, wildy helpen moorden, bringhen ter
wraeck,
Hadde den Wulf hemliên niet laten leven.
Adieu, schoone huysen: Zwynaerde, Eecke
beneven,
Wiendeke, Eersseghem, fraey van
ghestichte,
Laerne, Herzele, Gavere,
Zotteghem verheven;
Daertoe
Joos Stalins ammunitie beschikte
lichte,
Met ghetale, mate ende goeden ghewichte,
Daermede ic hebbe mijn boos rijcke gheënt,
Verlatende zeer beschaemdelic mijn Graefschap van Ghendt.
63. Adieu,
Adolph De Gruutere, bailliu van
Meenen,
Om dat niet en heeft commen weenen u huusvrau Como las
templas,
Zoo hebbe ic
Steelant zijn aude officie willen
verleenen,
Al had' hy gheweest de Schelde bespieden ras,
Om ons legher te cranken, doen hy voor 't casteel was,
Dwelc al vergheten es, maer ic zocht met avantaige
U bloet te vergieten, ghy weet op wat pas,
Tusschen Audenaerde en Ghent, Mijghem's volc zoukende
raige,
Met schoon semblant, maer u peert met couraige
Ontdrouch u mannelic, haer valsch convoyeren,
Daer zy up den wech moordadelic u meenden assassineren.
| |
[pagina 86]
| |
64. Adieu, arme boeren van de Ghentsche quartieren,
Die ic hebbe doen pillieren en jammerlic gheplaecht,
Vrauwen en dochters oneerlic doen schoffieren,
Alom doen branden en deerlic verjaecht,
Zoo men 't selve te Wettere, te Melle
zach, het dient ghewaecht,
Daer eenighe ontfinghen twintich, ja, dertich wonden,
Van
capiteyn Hubrecht,
Michielken en
Gracht onversaecht,
Die daer openbaerlic haer boosheit ontbonden,
Om dat zy mijn soldaten tot restoor wilden vermonden,
Die zelve naderhant verraders wierden onderlinghen,
Dede ic mijn naeste buerliên om den hals bringhen.
65. Adieu, Mer
Gillis Borluut, vul paeyselike
zeden.
Adieu vol vreden, d'Her Lievin en
Pieter Heylijnck,
Adieu,
Anthuenis Blomme en
Taeyaert, die om mijn beden,
Noyt en consenteerde in mijn boosheit, noch
Pieter Clueterijnck,
Noch 't violeren van Religions-vrede noyt aen en hinc,
Zoo
d'hertoghe Casimirus zeer hadde
gherecommandeert,
En door hem broêr
Pieter Dathan naer
Nederlant ghinc,
Wiens furstelike ghenade niet en heeft ghecontrarieert,
Zynen eedt aen d'Excellentie daervan ghepasseert,
Al ghinc hy te Ghendt wel in Sent Jans-tempele,
't Es vele gheven 't ghemeente een goet exempele.
| |
[pagina 87]
| |
66. Adieu,
president Pamele, die ic ooc heb' doen
troten,
Maer noyt coust coten als
Snouck,
Laport enJaqueloot,
Achtende alle grijpvoghels van eender sorten,
Haerliêr huysen beset met garde noyt ergher zake sloot,
Om overal te ghecryghen de eere met ghemake groot,
Al was 't dat mijn schoonvader my, naer Paulus scientie,
Gheleert hadde de Overheit eeren met sprake bloot,
Ooc in alles te tooghen ghehoorsaem reverentie,
Ja, al waren zy onrecht, onderdanighe obedientie;
Maer door
Dathan om ons rijcke te mainteneren,
Gaf ic sententien vul boosheit quaet om gronderen.
67. Adieu, joncheer
Willem van Kethulle,
heere van Assche,
Die als de rassche van Ghent over de ruiteren had bevel.
Hoe wel hebdy ghedaen in tijts te vullen u tassche,
Ende ondeghelick op ander teeren, u tooghende rebel,
Deurdien u pachters van andere zijn upgheëten fel,
Dwelke veel menschen, niet en dinct buten sedene,
Want veel lieden peinsen nu, met ordene wel,
Dat u descentie is uten huse van Onredene,
Want ghy d'eerste reise op de boeren met u gheledene
Uwen leenheere als vassal hebt belast met u teeren,
Daer de vassalen haren overheere niet en plochten te deeren.
| |
[pagina 88]
| |
68. Adieu,
capiteyn Heyman, mijn vrient vul
trauwen
En laet u niet berauwen dat ic u gheen joncheer en name,
Want ghy 't verdient hebt als ghy u edelheit wilde bauwen,
Ende u courtoisie toonde als plotere aen Madame
De Glayon, haer goet van rooven bewaert
t'uwer fame,
Behalven juweelen en ghelt, daer ghy dhant aen slaet,
Daeromme ghy haer maledictie ontfaet, met grooter blame.
Adieu,
Frederic Van der Burcht, eerst
commissaris in uwen staet,
Maer om het capiteynschap was u petitie vrouch en laet
Dwelc ghy vercreeght, belovende 's lands foullen te beletten,
Waer op ghy en de uwe draeght gauden bracheletten.
69. Adieu, gheweldich Provoostken, die hebt onbeschuldich
Zijnde zurchfuldich
Hessele ende den
Visch den raven doen coken,
Al waert ghy dies drouve ende onverduldich,
Het moest zoo zijn, want ic hadt zoo doen bestoken.
o
Willem Van der Muelene, ghy en waert
niet ghedoken,
Doen ic den vierden van octobre van 't Stathuys quam
ghestreken.
By
Ryhove hebbende de wreede sentencie
gesproken
Ga naar voetnoot1,
En hem haest ter execucie gaen wreken,
En heeft up zynen hoet Essels grysen baert ghesteken
In teeken der waerheyt en u gruwel ende onedel memorie,
Haddy doch zuver edeldom beschict voor u dochters ciborie.
| |
[pagina 89]
| |
70. Och! esser niet eenen overbleven in 't Ghendsche quaertier
Van den Imbiesen fier, onbeschuldich bekent,
Die soude gheheel suver wesen en sonder dangier
Up dat hy binnen der stad soude hebben regiment,
En ons huus restitueren als Fabius diligent
Tot sijn eerste eere, die duer my es ghekeert.
Als ic overlegghe, eenen
Joos vindic reverent,
Die tot een verheffen noch wel mocht wesen gheheert,
Want den boosen eedt te crakene en heeft hy noont gheleert,
Dus 't hooft van onsen huuse, den oodmoedighen dient verstelt,
Dat den goeden regieren, den hooveerdigen worden afgestelt.
|
|