Politieke balladen, refereinen, liederen en spotdichten der XVIe eeuw

Een nieu liedeken.

Up de wyse: Van den palmslagh, enz.

O God, u kercke wilt bevryen,
En haut ons doch in eeren,
Want men u volck nu ziet benyen
Al met dees nieuwe leeren;
Haer dueghdelick schijn es al fenijn,
Bedroch es haerliêr ghyse;
Fy les Gues, et vive ceulx,
Qui sont de nostre eglise.

[p. 50]

 

D'een wilt wesen Luteriaen,

 

Vul quaet bedroch en twisten,

 

Dus ziet men zaen Gods dienst vergaen,

 

Deur 's vyants valsche listen.

 

O God bewaert u volck vergaert,

 

Regiert ons als de wyse;

 

Fy les Gues, enz.

 

 

 

Noch siet men en ooc hier ontrent

 

Herdoopers zeer regneren,

 

Zy zegghen: zy zijn Gods-kercke gent,

 

Ende ander zy blameren.

 

Een doopsel, eem God, dit es het slot,

 

Leert Paulus groot van pryse;

 

Fy les Gues, enz.

 

 

 

Dan zijnder noch secten vileyn,

 

Die 's vyants kerck vermeeren,

 

Zy zegghen: de vrauwen zijn ghemeyn,

 

't Es teghen dwoort des Heeren.

 

In Paulus brief, daer staet: ‘Hebt lief,

 

Bemindt u vrauwen jolyse.’

 

Fy les Gues, enz.

 

 

 

Nu leeren de Calvinisten naect,

 

Onder groot ende cleene,

 

't Gheloove den meinsche zalich maect,

 

Zonder goet-doen alleene.

[p. 51]

 

Jacobus seght: ‘'t Gheloove recht,

 

Sonder werck, ic doot wyse.’

 

Fy les Gues, et vive ceulx,

 

Qui sont de nostre eglise.

 

 

 

't Es wonder wat zy noch stellen voort

 

In cloosters ende in kercken,

 

Sy stelen en werpen 't al over 't boort,

 

Verjaghen Priesters en Clercken,

 

Smyten en slaen zonder ghevaen

 

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

 

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

[Hier is één blad in het HS. te kort, waer door het einde van dit lied en het begin van het volgende ontbreken.]