Pogen. Jaargang 2

[p. 385]

De regen

Het breken der regen-naalden
op den stads-vloer
en de spitse wind-mond erbij
die floot aan de haven.
O, dit was de stad:
aangezongen door regen en wind.
Over alle daken verschijnen de wolken:
zware storm-pruiken,
en in alle straten
kan men de Scheidewind ruiken.
De regen-snaren gonsden luid
in elk dok: langs de roest-wanden
van de eenzame stoombooten.
De regen viel helder op lichter en schuit.
O, frisch staal-gesplinter
langs de ruige dok-boord
en in alle dokken: opspringende kralen.
Scaldis' kruik glom op de Waterpoort
en nat waren de meerpalen.
Hoort ge ginds? De regen-marschen roffen
op de jekker van een kapitein,
die roept op zijn scheepsbrug:
hij heeft een blinkende vernis-rug.
Nu klinkt de stad als kristal!
Zie naar de verre polder
een diepe spiegel,
omhuifd van vliegengaas.
En de stoomboot ‘Casimir’,
dichtbij Calloo,
werd haastig met potlood gekrabbeld,
ankervast.
boven de verre dijk:
het was een schip achter de aangedampte dag-ruit.

KAREL VAN DEN OEVER.