Pogen. Jaargang 2

[p. 241]

[Nummer 7]

De aanval.

I.

Ochtend.
O, jij, vrouw:
je staat tegen mijn oogbal op
als water tegen de dijk.
Zijt jij het uitgedaagd mes
van gene drinkebroêr
langs het rietpad?
Kom nu, rooie boei in de Schelde,
- roze teen van Neptuin -
(hij slaapt langs het riet)
dat ik aan jou denke tegen haar.
De blauwe bocht schommelt een botter.
Ver: de frissche aandrang
van een rood seinhuis op de sterke dijk.
Reeds de gansche dag:
het water tegen de keien klapt.
Gelukkig? O, vergeet een gansche dag:
de jonge, slechte aanval...
Een visscher op de dijk stapt.

II.

Middag.
Daar is weêr de vrouw:
zij staat tegen mijn oogbal op
als water tegen een dijk.

[p. 242]

 

O, erger dan het uitgedaagd mes

 

van een drinkebroêr

 

langs het rietpad.

 

Laat mij gauw aan jou denken

 

tegen haar.

 

o, roode boei in de Schelde.

 

(rooie teen van Neptuin:

 

hij slaapt laag langs het riet)

 

Laat me dadelijk denken:

 

hoe mooi is de frissche aandrang, ginds,

 

van die botter met klappend zeil!

 

O, God, mijn God:

 

nu gaat de vrouw langs mij

 

op het eng rietpad:

 

een groot en ellendig vuur.

KAREL VAN DEN OEVER.