Pogen. Jaargang 2

[p. 236]

Avond

Lichtverloren in een schemerig begin:
huis, hof en toren;
niemand gaat meer uit of in;
De lucht is zoet van rijpend koren
zoeter van het Heilig Sacrament.
Ik tel de sterren aan het firmament
en weet haar verren zin.

Langs laten landweg paardebel voortdurend
en op een trage kar zit turend
een mensch op weg naar God:
Die weet ons aller lot.

Boven elke woning een gouden kruis,
wierook kronkelt uit alle ramen;
kinderen en Engelen, handen samen
oogen diep en kuisch.....
en de benedictie van zoete namen:
uit alle kameren devoot geruisch.

En aan den gevel in de open lucht
volgt wel een enkel man met geestelijk genucht
een late duivenvlucht
en denkt aan God zoo goed hij kan
of luistert naar de woorden van Sint Jan
en ziet dan later boven 't koren
den kalen schedel van dien kinderlijken man
in eenen gouden nimbus gloren

En vindt het leven toch zoo schoon.

JAC. SCHREURS, M.S.C.