[Gedicht]
Hij legt de toppen van zijn vingers
midden op zijn borst en werpt dan
zijn handen naar voren, schenkt
Venetië, de wereld, zijn muziek.
O, een dochter te hebben als Elektra
die hem trouw blijft, voor hem danst
bij zijn graf gaat zitten, de onverschillige
wereld laat zien wat een zoon betekent.
Hij slaat de maat met zijn strijkstok
oefent de meisjes van zijn zangschool
schrijft gehaast een lofzang voor het huis
dat nog staat als hij verdwenen is.
Uit: Remco Ekkers, Vivaldi
bekker & veltman, meppel, 1995. 20 p.
‘Het sienjaal’ wil middels een gedicht bundels signaleren die te weinig opgemerkt dreigen te blijven.
Auteursrechtelijk beschermd