Poëziekrant. Jaargang 19

[p. 43]

[poweetjes]

Watou

Gwij Mandelinck, organisator de poëziezoezomer , Wawu blikt tevreden terug: voor mezelf is het rij pingsproces, de voorbereiding van de zomer het belangrijkst. Ik werk immers telkeus een paar maanden op een intense manier samen met grote persoonlijkheden dat is verijkend en verruimend. Ik heb de voorbije jaren trouwens notities genomen, enkele vluchtige schetsjes



van impressies en ervaringen op papier gezet. De bedoeling is om die notities ooit te publiceren als een kroniek, maar daar wacht ik mee tot de tijd voor de nodige afstand tot de gebeurtenissen gezorgd heeft.

Ik denk dat ik over de editie van dit jaar best tevreden mag zijn. Voor het eerst werden vier disciplines geïntegreerd: poëzie, beeldende kunst, architectuur én theater. De poëzie stond misschien minder expliciet centraal dan andere jaren, maar tegelijk had de poëziezomer dit jaar wellicht meer diepgang. Ik was in elk geval ten zeerste verheugd met de openheid voor de poëzie die ik bij jan Fabre ervaren heb. Ook de publieke belangstelling viel me mee: er waren ongeveer evenveel mensen als de vorige jaren, maar het waren opvallend jongere mensen dan anders. Ook de Coda-dag was een succes: zonder al te veel promotie te maken, kregen we het bezoek van 400 belangstellenden. De ongewone formule is bij de meeste mensen aangeslagen.’

Claus

In het nieuwe gebouw van het RUCA in Antwerpen werd op 15 september een monumentaal kunstwerk ingehuldigd dat werd vervaardigd door Pierre Alechinsky en Hugo Claus. Het betreft een suite van zeven keramische werken die een opengeklapt boek voorstellen: de linkerbladzijde bevat telkens een gedicht van Claus, de rechterbladzijde een tekening van Alechinsky. Prettig om weten is dat de zeven zevenregelige gedichten van Claus in de slotregels zeven verwijzingen naar Antwerpse schrijvers bevatten: Paul van Ostaijen, Hugues C. Pernath, Gaston Burssens, Maurice Gilliams, Anna Bijns, Willem Elsschoten Paul Joostens.

Timmermans

Begin september verspreidde Marc Reynaert het bericht dat hij bij zijn werk aan het project rond Boerenpsalm van Felix Timmermans in opdracht van De Zwarte Komedie op een onbekend gedicht van Timmermans was gestoten. Het gedicht zou de (werk)titel ‘Gedicht’ dragen, uit 1942 dateren en een heel nieuw licht werpen ‘op de vaak moeilijke relatie van de Lierse schrijver met de bezetter’. Twee dagen later volgde dan het mededeling dat een en ander een grap was, bedoeld ter promotie van het stuk van De Zwarte Komedie. Wellicht heeft het publiek zich zo ziek gelachen om deze fantastische dijenkletser dat het voor de voorstelling verstek moest laten gaan.

Niets

Uit de rubriek ‘Terzijde in Vrij Nederland van 16 september: ‘Dichters kunnen soms met een enkel woord of een eenvoudig beeld helemaal niets zeggen.’

Uitgaven

Aalst. De poezie von een stad is een chronologisch en thematisch ingedeelde bloemlezing van een tachtigtal gedichten van bekende en minder bekende auteurs in verband met Aalst. Louis Paul Boon ontbreekt niet. Info: 053|83.86.25.

De nieuwe kunstmap van Robert Wuytack heet In het water schrijven en bevat zeven etsen, waarbij Willem Persoon, Katelijne van der Hallen, Gerda van Erkel, Lut de Block, Roger Geerts, Anton van Wilderode en Claude van de Berge een gedicht schreven. Info: 03|235.71.09.

Perdu

Nazeven jaar Perdu is het pand aan de Amsterdamse Kerkstraat 391 uitgewoond. De verf bladdert, deuren klemmen, het dak is lekgediscussieerd. Sinds 1 september is de poëzieboekhandel, uitgeverij en literaire organisatie Perdu dan ook verhuisd naar Kloveniersburgwal 86 (1012 AC Amsterdam). Het nieuwe pand, het voormalige theater ‘Captain Fiddle’, herbergt naar verluidt een prachtige theater-zaal, waar vanaf oktober de programma's van Perdu zullen plaatsvinden.

Andreus

Mevrouw I.J.A. van der Zant heeft het graf van haar man, Hans Andreus, van Putten naar Zorgvlied bij Amsterdam laten overplaatsen. De aanleiding voor de herbegraving is minstens wrang. In juni besloot het Puttense gemeentebestuur de openbare Hans Andreus-school om te dopen in ‘De Korenbloem’, omdat uit de (in dit nummer van Poëziekrant besproken) biografie van Jan van der Vegt bleek dat de dichter in 1943 als zeventienjarige was toegetreden tot het Vrijwilligers Legioen Nederland, later ingelijfd door de Waffen-SS. Volgens de directeur van ‘De Korenbloem’ liet de oude naam van de school zich vooral in het licht van de razzia in Putten in 1944 niet goed meer verdragen. Biograaf Van der Vegt is verbolgen: ‘Wie ook maar iets weet van Andreus of zijn werk, weet dat racisme hem totaal vreemd was.’

Het graf van Hans Andreus