Poëziekrant. Jaargang 18

[p. 31]

Hendrik Carette

Een bomenrij bij Stijn Streuvels

voor Ludo Simons

Twaalf zwarte stammen van grote Noordse
bomen naast de akkers op de hoge berm
in de open ruimte. Echte achtkanters;
knoestige stijve mannenbroeders of twaalf
norse ouderlingen naar de oude eis
in de grond der voorvaderen geworteld.

't Zijn de Ruisaards. Een rij bomen
om bij te dromen. En een ruisen
dat dat dan. En een suizen. Als
na een lange zoele zomeravond, na
de zoelte, ineens een koelte en
een koele zomernacht kan komen. Alsdan.

Verlaten stad

Een zachte zee vloeit aan mijn Memlingplein.
(De dijken weggespoeld en ook de landerijen
van 't Brugse Vrije zijn verzonken)
Een zachte zee vloeit aan mijn plein;
vlak boven de tegels van de vloer
en de stenen bodem
waar water binnendringt.
Het beeld op de sokkel werd weggenomen
- symbolen zijn symbolen -
en de oude ovalen stad meer dan gehalveerd.
Een pakhuis en twee herenhuizen
zijn er de laatste huizen
en zo te zien is er geen kat: de muizen
liggen dood onder de spinde.
En de grijze façades
staan aan zee
als aan een langzaam stijgende binnenzee.