Poëziekrant. Jaargang 3

Gedichten van Remco Ekkers

in een duizelingwekkend tempo
bedrieg je mij: nu een glimlach
en na een jaar een kuise kus

je schrijft maanden aan een brief
plakt urenlang een zegel
sluit traag de dekens van ons bed

een vrouw op het balkon
langs de spoorlijn
in Antwerpen in een witte japon
zij heeft het koud daarboven
niettemin staat zij glanzend
tegen het grauwe herenhuis
kijkt over de trein heen
en denkt aan de hoge kamers
in haar rug de nachten achter haar

het kijken van een vreemde vrouw
in de trein naar buiten in de leegte

op haar lippen rusten herinneringen
aan mannen geen bitterheid
haar ogen zijn jonger dan de hals
verloren strelingen leven daar nog