Passionate. Jaargang 12 (2005)

Passionate. Jaargang 12

(2005)– [tijdschrift] Passionate– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 10]
Dat lijkt lang geleden nu De man die zo graag een cowboy wilde zijn Kon vroeger werkelijk alles De man die zo graag een cowboy wilde zijn Was allemachtig handig Hij kon borduren en prachtige kleding maken In een handomdraai bouwde hij een veranda Een huis schilderen en een zoldertje timmeren Deed hij in een middag Tussen dat alles door bezocht hij cowboyfeesten Met de buurvrouw En gedurende jaren en jaren zag hij er werkelijk Oogverblindend uit Een echte lone ranger zo uit de film De man die zo graag een cowboy wilde zijn was Een geweldige kok die er vooral genoegen in vond Te koken voor grote gezelschappen Dan knoopte hij bij voorbaat genietend zijn Voorschoot om en dan ging hij in de keuken Geweldig aan de slag De man die zo graag een cowboy wilde zijn was Een begenadigd amateurschilder Hij bezat gewoon talent dat zag je onmiddellijk aan Al zijn schilderstukken In kanovaren vond de man die zo graag een cowboy Wilde zijn zijn welverdiende rust In de weekeinden maakte hij zijn zwerftochten Dat varen was zijn half Chinese vrouw te gortig en Iemand moest dan toch zorgen voor de honden en Poesjes Op die opmerkelijke wijze en op die opmerkelijke wijze Alleen vond de man die zo graag een cowboy wilde zijn In het kanovaren de rust waarnaar hij zo verlangde
[pagina 11]
Kijk daar gaat de man die zo graag een cowboy wilde zijn De man die zo graag een cowboy wilde zijn ligt er prachtig bij Werkelijk zo zou hij het graag hebben gezien Een zweem van een glimlach waart rond zijn mond Zijn handen gevouwen op zijn buik en zijn liefste Stetson rustend Daar bovenop De man die zo graag een cowboy wilde zijn draagt een modieus zwart Pak helemaal Westernstyle en daaronder een hagelwit overhemd Op zijn borst ligt een gekleurd indiaanachtig medaillon Prachtige zwarte cowboylaarzen vervolmaken het geheel Het is acht maart en de katten beginnen krols te worden Ze krijsen wellustig in de tuin van de aanstaande die luistert naar Uiterst ingetogen pianomuziek van zo een honderd jaar geleden Zijn aanstaande die als squaw met zwarte vlechten de man die zo Graag een cowboy wilde zijn deze middag uitgeleide deed ligt te slapen En droomt vast en zeker van haar vader Haar aanstaande drinkt een zwaar Duits bier De half Chinese vrouw die zo gehuild heeft neemt twee pilletjes in en Gaat naar bed De dochters van de aanstaanden slapen al lang Een oude dove vrouw die veel gebeden heeft knipt het licht uit Daar gaat de man die zo graag een cowboy wilde zijn in een witte Lijkwagen van wel zeven meter Bijna net zo een als Elvis De kist is gesloten en zijn liefste Stetson rust er bovenop omspoeld Door veertig rozen voor veertig gelukkige jaren De half Chinese vrouw heeft een half jaartje gesmokkeld Een in het zwart geklede vrouw schrijdt statig voor de stoet uit Mensen blijven stilstaan en sommigen nemen de hoed af
[pagina 12]
Dat is wat je ervan begrijpt Neerslachtigheid is de voornaamste straf Die de mens treffen kan Dat weet je nu wel zeker Eerst was tante vanavond wat aangeschoten Heel vrolijk zwaaiend met haar glas witte wijn Ging tante met voor iedereen een kwinkslag paraat Bij alle aanwezigen langs Je zag hoe droef haar ogen stonden Anderhalf uur later zat tante op de sofa Met rode ogen en een whiskyglas driekwart gevuld Met gin rustend op de leuning Oom Theodoor naast haar bette haar ogen Met zijn smetteloos witte zakdoek Elisabeth kan het niet verkroppen en ze komt er Niet overheen hoorde je moeder gister na het eten Tegen vader zeggen We hopen er morgen maar het beste van Je stond te luisteren in de gang al wilde je niet Zacht sloop je even later naar je kamer boven Daar dacht je aan tante en hoe verrukkelijk je Haar vindt Tante met al haar vormen waar je vaak van droomt Tante in haar badpak zomers aan het meer Ze kan het niet verkroppen zei moeder Elisabeth voelt zich geen vrouw meer Sinds de dag dat Herbert haar vertelde Van die man Kees Engelhart (1957) publiceerde in o.a. Dietsche warande & belfort, De brakke hond, deus ex machina, Prado en Tortuca.
[pagina 13]
beeld Anne-Meike van Willegen

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Kees Engelhart