2. Lekturama! Lekturama! Lekturama!
Ik bracht de dagen op het Casimir in een sluimertoestand door. Ik hing in m'n stoel, of deed een potje schaak op m'n zakcomputer. Ik ben een fucking genie als het aankomt op schaken. Ik weet niet wat het is. Ik zie al wat m'n tegenstander gaat doen, of hoe hij zal reageren voordat ik een stuk heb gezet. Ik heb dat altijd al gehad. Onwijs handig, als je erover nadenkt, want zoals je weet is regeren vooruitzien, en ik voorspel je dat er een fucking revolutie zit aan te komen. Ik zweer het je. ‘The clash of cultures’. Als de tijd daar is, dan moet je er klaar voor zijn. Geloof maar dat ik er klaar voor ben.
Kamminga had een klacht ingediend, omdat ik hem beledigd zou hebben, wat op de een of andere manier een epilepsietoeval bij hem had getriggerd. Het gevolg was dat ik een tijdje was geschorst. Die kankerflikker moest 'ns weten waar hij aan ontsnapt was.
De weledele heer Maas, rectaal anaal magnificus van het Casimir zei in zo'n geweldig openhartig gesprek dat hij regelmatig onderhield met z'n leerlingen dat hij niet begreep wat het probleem was.
‘Je cijfers zijn matig, je verstoort de lessen, en je beledigt de leerkrachten. Wat is er aan de hand?’
Ik schudde m'n Arische kop heen en weer. De prachtige blonde lokken gingen van links naar rechts.
En toen zei hij het, het was onvermijdelijk.
‘Je was altijd zo'n beleefde jongen. Je haalde goede cijfers. Wat is er gebeurd?’
Zo'n beleefde jongen.
‘Maas,’ zei ik, ‘is dat geen jodennaam? Heb je jezelf een weg naar boven vergast? De holocaust gebruikt als opstapje naar het betere leven, in het kader van: “Ik zal leven voor mijn vermoorde familieleden.” Dat soort achterlijke credo's. Die kutjoden zitten altijd in het beklaagdenbankje. Maar echt. Je bent godverdomme bereid om je laatste centen aan ze te geven, gewoon omdat je je zo schuldig voelt. En maar ouwehoeren over wat een leed ze hebben meegemaakt. Dus de jood was ooit het slachtoffer? Big fucking deal. Het slachtoffer dat aan de handen van zijn beul ontsnapt, wordt later vaak een nog ergere beul. Vraag maar aan de Palestijnen. Wie houdt dat sterftecijfer bij, trouwens? Hebben die ook zulke goede geschiedschrijvers? Ik weet het niet zeker, maar ik vermoed van niet.’
Maas keek naar me met dat uitgestreken smoelwerk, het glad achterover gekamde grijze haar, de zuinige mond.
‘Dus je hebt niks te zeggen?’
Dat was het hele fucking probleem met mij. Ik zéi nooit wat. Het leed is overal, maar zei ik er iets over? Ik hing in een schoolbank, ik schaakte op de pc, of op m'n zakcomputer, ik hing rond, maar iets zéggen - nee.
‘Nou, ga dan maar. Ik zal het nog even opnemen met je ouders.’
Jezus, alsof die daar op zaten te wachten. M'n ma jankte zichzelf in slaap, omdat die ouwe weer niet kwam opdagen en ze ervan overtuigd was dat hij z'n pik in de kutten stak van andere wijven. Hij had praktisch z'n beroep ervan gemaakt.
‘Die godverdomde hoerenloper!’ brulde ze. ‘Je weet toch dat hij van die zwarte dellen neukt, zo'n rotivreetster, of zo'n smerige couscouskut!’
‘Kalmeer, mens!’ zei ik. Maar ik kon van haar net zo goed de tering genieten als m'n pa.
Ik keek in m'n kamer tv en volgde al die praatprogramma's of liep nachten buiten te zwalken. Dan keek ik naar al die lichten in de flats bij mij in de buurt, naar al die schotels richting een satelliet boven Mekka, of boven een ander Arabisch gat, ik keek naar die troosteloze met mos begroeide balkons, en het fletse wasgoed dat aan de waslijnen bungelde. Weet je wat het gekke was, ik had niet eens een hekel aan joden. Niet echt. Ik zou bevriend kunnen zijn met een jood, zelfs met een islamiet. Op het Casimir had je Ziani, een Marokkaan, en die deugde wel. Maar echt. Z'n leven verliep minstens net zo kloterig als dat van mij. Ik hield van Ziani. Het punt is alleen dat je niet te veel islamieten bij elkaar moet stoppen, want dan loopt het uit de klauwen. Je ziet het in van die straatinterviews op tv. De shit die ze uitkramen. Verschrikkelijk! Dan is het godverdomme net of je het paard van Troje hebt binnengehaald. Je vraagt ze binnen, en voordat je het weet bezetten ze je land, zitten ze in de regering, bouwen ze hun huizen en moskeeën, neuken ze je vrouw, vreten ze je vreten op, en hakken ze je kop er af als je het niet eens bent met hun middeleeuwse opvattingen.
Zo gaat het altijd. De kranten en tijdschriften staan er vol mee.
Met Nederlanders is het trouwens niet anders, als je het mij vraagt. Stop honderd Nederlanders bij elkaar op een camping in Frankrijk en je zal zien dat de tijden van Sodom en Gomorra herleven. Iedereen heeft z'n pik in de reet van iemand anders en ondertussen lopen ze de polonaise terwijl het opgewekte riedeltje van de vogeltjesdans over het Franse land schalt. Je zou ze godverdomme meteen allemaal de kogel geven. Al die Nederlanders, in een keer. Hóp, zo een massagraf in. Tulpje er bovenop. Klaar.
Auteursrechtelijk beschermd
