Passionate. Jaargang 12

[p. 36]

[De transatlantische overtocht van jou]

De transatlantische overtocht van jou
naar mezelf, een retourticket gekocht:
met een stomer langs niemandssteden
- toen had je nog eens wat.

Ik heet G. - haar naam
doet er niet toe, ik ben 27,
haar leeftijd ben ik vergeten
- het ging ook niet om jaren,
het ging er niet om.

Vandaag zijn het dure vliegreisjes, per weekend
- snel een hand geraakt: de spieën
onder je nagels een tik gegeven,
het vuur van pijn - in seconden
ingebonden.

[p. 37]

 

Ik veeg je gezicht van je gezicht

 

uit oud vergeelde prenten:

 

een fata morgana bij daglicht in een doorregende stad.

 

(De schaduw van een gevelde boom verraadt je gedachten.)

 

 

 

Vlijm

 

mijn lijf aan flarden,

 

mijn zinnen vacuüm

 

als de droom van een ander.

 

 

 

Huid net niet tegen huid:

 

(de kracht van zwaarte,

 

de hitte van licht

 

en het onderscheid dat je nauwelijks voelt)

 

schuifelend geboren worden en schuifelend,

 

weer zand.

[p. 38]

 

Ik woon in een grot met boeken van beroemde denkers,

 

ik slaap meestal met mijn kleren aan.

 

(Het daglicht zie ik hier niet meer:

 

blauw of grijs - zo vertrouw ik op de leemte.)

 

 

 

Buiten staat de wereld stil.

 

Of toch: er is ginder ook geen geluid

 

- daar sneeuwt het.

 

(Mijn lijf slaat donker en klam.)

 

 

 

Het beeld op de bodem beweegt even.

 

Ik sta achter mezelf.

 

Hoe zou het in mijn verbeelding zijn:

 

mijn ik in tweevoud in de wand gekrast

 

en het bloed gedronken met oude krijgers.

Steven Graauwmans (1972) woont en werkt in Brussel. Hij publiceert gedichten in verschillende literaire tijdschriften.

foto Ilse Mertens

[p. 39]

beeld Anne-Meike van willegen