Passionate. Jaargang 11

[p. 40]

‘Bagha Chal’

De mooiste verliezers dat zijn wij - Peter Slager

Voor C.

Ik speel een spel
met het meisje van de zeven gezichten
steeds zijn het zeven andere, zeven verschieten;
het willekeurig overslaan van haar cd

Het spel kent tijgers en geitjes
een tijger kan (één vakje) springen,
een geit heeft ongewapendheid
en zolang als zij aan zet is: tijd

Ik speel het spel, win en weer
of ik tijgers ben of geitjes,
de zeven gezichten veranderen zeven keer

Maar ik wil mij niet langer verzetten waar ik al
viel, dit lied dat almaar overslaat, dit spel,
heel de avond in jouw kamer heet op het doosje: Feel.

[p. 41]

Zelfportret als gele rijder revisited

 

Voor Iris, voor Jaap

 

De naam op zijn arm van een schip zegt hij aan de grond gelopen

 

Nooit meer een plein, dit is geen man,

 

niemand is hier meer. Onder

 

de wapenen geroepen, naam vergeten,

 

menens om bestaansgrond

 

 

 

Meisjes onderscheiden regimenten

 

op weg naar de grote stofwolk

 

met de eerste, de laatste zoen. Geen plein

 

- een slagveld. Oorlog is liefde

 

 

 

Liefde is richten om geraakt te worden,

 

koud te worden. Koper als helm en jas ineens

 

gezicht en handen, uit één stuk nu geweer en

 

 

 

hoorn, een teken willen geven maar alles verloren zijn.

 

Tik tegen deze lege klok, hoor mijn laatste uur,

 

voor ik ging in de Buik aan de Duizelsteeg.

[p. 42]

Hemelrijk

 

Voor Thé Lau, voor Iris

 

In het midden van mijn leven kwam ik op een open plek.

 

Alleen was ik daar niet: zij was bij me

 

we namen een kamer in het hotel -

 

thuis hebben we geen bad

 

 

 

Het woord ‘altijd’ is net als het woord ‘nooit’

 

bedacht door een dichter, de ziel is groter

 

dan het hart, het hart groter dan de wereld

 

 

 

Ineens zag ik waarom de dingen zijn zoals het is

 

Niet de weg vinden in het bos,

 

niet om de muziek alleen

 

 

 

Water is zoet. Het woord ‘eeuwig’ is een kamer

 

in het hotel. De hemel is een open plek.

 

Ik ben hier om haar haren te wassen,

 

haar mooie zachte haar

[p. 43]

Kill devil hills

 

Bidt dat dit nooit af is

 

maar onderweg blijft en niet stopt

 

 

 

Vroeger heette het hier Kitty Hawk,

 

was het maanden wachten op de goede wind.

 

Een circus, een fietsenfabriek, een leven voor twaalf seconden

 

zweven. Daarna sterft één van ons aan tyfus.

 

 

 

De lucht is groter dan de aarde

 

voor wie voor 't eerst echt vliegt.

 

 

 

Nu is er niemand meer die helpen kan,

 

die zo weet hoe de aanloop moet.

 

Nu moet het geheim verstopt.

 

Twaalf seconden. Dat was genoeg.

 

 

 

Bidt dat dit nooit af is

 

maar blijft hangen en niet -

Hanz Mirck (1970) is boekverkoper, vertaler, muzikant, maar vooral schrijver. Hij debuteerde in 2002 met de dichtbundel Het geluk weet niets van mij (uitg. Vassallucci), die werd genomineerd voor de C.' Buddinghprijs. Zijn romandebuut Het Godsgeschenk verschijnt in december. Een tweede dichtbundel (werktitel: Wegsleepregeling van kracht) is in voorbereiding.

foto Jan Griffioen