Passionate. Jaargang 10

[p. 46]

Adriaan Krabbendam, literair redacteur bij uitgeverij Vassallucci, reageert op de column ‘Abdelkader, Katja, Oscar en het grote geld’ van Christina Vreeswijk uit het juli-aug 2003 nummer van Passionate.

Uitzicht door wijnglas
Adriaan Krabbendam

Je wordt gebeld dooreen literair agente met wie je niet alleen werkt maar met wie je ook bevriend bent. En daaronder versta je meer dan het glas wijn of de saag paneer die je geregeld samen nuttigt. Ze weet dat je goede contacten onderhoudt met literair tijdschrift Passionate. Een van de auteurs die zij vertegenwoordigt heeft een interview én een voorpublicatie in dat blad. En heeft haar gevraagd uit te zoeken wat-voor-blad-dat-is-of-het-wel-oké-is-en-geen-vreselijke-troep-of-anderszins. Oké. Dat wil ik hem graag uit de doeken doen. En dat doe ik ook. Mijn agente krijgt een lovend e-mail-epistel over de literaire en baanbrekende merites van Passionate en wat een aardige jongens en meisjes dat zijn, daar in Rotjeknor. Absoluut betrouwbare boel, daarginds. Daden zowel als woorden. Of andersom. Ik prijs ze helemaal de hemel in.

De stagiair komt de post brengen. Zeventien ongevraagde manuscripten over het thema Jantje-mist-zijn-vriendinnetje, drie fake derde-generatie-Turken-en-hun-ontboezemingen, zevenentachtig ontspoorde-zielen-die-Lucebert-dan-wel-Johnny-van-Doorn-verkeerd-begrepen-hebben, een alleraardigste brief van een door-Palestijnen-verweesde-Israëliër, een alleraardigste brief van een door-Israëliërs-gemartelde-Palestijn, een vod van iemand-die-denkt-dat-hij-Said-El-Haji-is-terwijl-hij-Kees-Strijd-heet, een verzoek-om-de-vertaalrechten-van-Mustafa-Stitou-maar-die-zit-niet-meer-bij-ons-want-is-weggelopen, vijf regionale-dagbladen-met-misprijzende-recensies-van-een-van-de-best-lopende-titels, een verlate felicitatie-met-het-winnen-van-de-Libris-Literatuur-Prijs-door-Abdelkader-Benali, een eerste-opzet-van-de-coming-out-roman-van-Katja-Schuurman, de nieuwe Passionate en m'n salaris-strook.

Ik toon een magere interesse bij het openritsen van meeste enveloppen, weet opnieuw dat ik de uitvinders van het nietje, de multoband en het tweezijdig bedrukken van A-4-tjes op een dag een proces ga aansmeren, leg alles terzijde en stort me op de laatste twee items. Sterker: met die twee poststukken ben ik blij. Maar aangezien ik al bekend ben - hoop ik - met de inhoud van het laatste, leun ik achterover en blader door het blad dat ik zojuist naar het Nirwana heb verwezen.

Ja, die ontroerende Dennis Cooper staat erin. Mooi interview. Sterke vertaling. Weemoed bekruipt me als ik me realiseer dat de insteek zo veel doet denken aan Charles Perry's onvergetelijke (en onovertroffen) Portrait of a Young Man Drowning, dat we hier een aantal jaar geleden tevergeefs in vertaling aan de man probeerden te brengen. Ik hoop dat het Cooper beter gaat.

What else is new? Hé, daar heb je Abdelkader! Nee - een stuk óver Abdelkader. Of althans, zoiets -

[p. 47]

het gaat niet alleen over hem.

En ik lees. En lees. Er gebeurt iets met mijn wenkbrauwen. Wat is dit voor quatsch? Wie is die gek? Christina? Vreeswijk? Wat doet dit in Passionate? Ah, ik begrijp, mevrouw zegt het hier zelf: ze heeft een wijntje op. Kan gebeuren. Je bent mislukt, kan niet schrijven, bent verongelijkt, of jaloers, wat maakt het uit, je drinkt een glaasje, klimt in de pen, doet wat je niet laten kunt, kalkt je waanzin neer. De tv staat aan, Katja huppelt voorbij, en wat klotst daar kinderen, shit ik wou dat ik het had. Maar 't is zo duur, hè. Zappen. Hé, de Libris, dat is zo'n prijs, die zou ik ook wel willen hebben, shit, dat is die Abdelkader, kijk daar gaat ie, je snapt het niet, dat kan ik ook, zeker met zo'n wijntje op, moet je zien wat ik nu alweer heb gepresteerd... Komt natuurlijk allemaal door die Oscar. Shit, nou ben ik de draad kwijt... En toen moest Christina dus aan Katja Schuurman denken. Begrijpelijk. Snel teruggezapt. Maar shit, m'n glas is alweer leeg, de fles ook, zouden de buren wat hebben, o nee, die van gisteravond staat er nog, in slaap gevallen tijdens het schrijven van m'n vorige prijswinnende column. Maar shit waar haalt die slet van een Katja die tieten vandaan en hoe kan zo'n Abdelkader nou zo'n prijs winnen en ook nog eens zo'n leuke vriendin hebben en zo'n vette portemonnee en zo'n uitgever weet je wat ik schrijf het allemaal op en stuur het naar zo'n blad Passievrucht of nog wat weet ik veel kut nou is die fles ook al weer leeg -

En zo kwam het dat Mejuffrouw Vreeswijk, die nog nooit een fatsoenlijke tekst bij elkaar had weten te harken, plotseling geïnspireerd raakte en zich aan het toetsenbord vergreep. En zo kwam het dat haar dronkemansnonsens werd gepubliceerd -

Want Mejuffrouw Vreeswijk heeft meer verstand van alcohol dan van literatuur. En dat is niet erg, daar zal ze wel mee kunnen leven. En de redactie van Passionate vond het wel lollig deze oprisping af te drukken. Ze weten daar op de redactie ook niet wie het is, maar misschien maakt het wel iets los of zo of misschien is het wel een man of die klojo van een Benzakoer. Je kunt het toch ook ironisch opvatten? Ga ik nog eens proberen met een glas wijn erbij.

Maar Mejuffrouw Vreeswijk zal wel nooit het zo begeerde grote geld binnenhalen met ‘haar’ schrijverij. En Abdelkader Benali zal dat wellicht wel. En daar zonder ‘haar’ toestemming prijzen voor krijgen. Dat is de makke of het voordeel van de literatuur: implantaten helpen niet. En een glaasje te veel al evenmin.