Lachen gieren huilen
Iris van Erve
‘Waarschijnlijk is het al bekend, maar vannacht maken we kennis met een ongekend fenomeen. Een ons onbekend lichaam zal door onze dampkring heen breken, daarbij zorgend voor een spektakel waarbij de ogen u uit de kassen zullen rollen. Een lawine van vonken, een regen van gloeiende stenen gaat hiermee gepaard. Dit mag u niet missen! Helaas is Nederland omgeven door een dikke laag mist - maar zet voor de zekerheid de wekker op vijf uur, probeer het gewoon!’
Is het u ook opgevallen? De laatste tijd is het entertainmentgehalte in onze samenleving erg hoog. Bovenstaande regels zijn namelijk een citaat uit het weerbericht van het NOS-journaal. Nu ligt het journaal onder vuur, of eigenlijk: de redactie van het journaal, maar om te proberen je hachje te redden door het weer te presenteren als de nieuwste James Bondfilm gaat ver. Nu mag ik Philip Freriks graag en vind ik pizzacoureur ook leuker dan pizzakoerier, maar wat ik vooral van het, in mijn ogen, enige echte journaal van Nederland verwacht is integriteit en toch een bepaalde graad van serieuze berichtgeving. Vandaar dat ik ook van harte hoop dat de LPF in de nu volgende verkiezingen ten gronde zal gaan zoals nog nooit een komeet te pletter is geslagen. Het entertaingehalte is namelijk simpelweg te hoog. De ene keer is het een plaatselijke LPF-lijsttrekker die met een joekel van een bus luifels, verkeersborden en auto's ramt, de andere keer gaat het om een of andere lichttechnicus die niet met z'n handen van de knoppen af kan blijven tijdens een toespraak van JP. Wat je dus krijgt is een lang item in een achtergrondprogramma over een man (de lijsttrekker) die druk bezig is met het uitdelen van visitekaartjes aan eigenaars van luifels, auto's etcetera. Dit wordt echter niet gepresenteerd onder het kopje: ‘Wie is er nu weer aan de beurt om de LPF belachelijk te maken’ maar valt simpelweg onder: ‘verkiezingscampagnes’.
Hier stoor ik mij aan. We hebben het over ons landsbestuur! Hoe kunnen we nou ooit serieus worden genomen door anderen als we onszelf niet eens serieus nemen? Dat een godzijdank demissionaire minister de doodstraf weer wil invoeren in Nederland, dat zijn dingen die ik wil weten en ook hoe JP zich denkt te kunnen gaan redden na half januari. Ik hoef niet te weten dat de LPF te grote bussen inhuurt om te kleine plaatsen te bezoeken, zoals ik ook niet hoef te weten dat er met het licht geknipperd wordt als onze JP iets aan het zeggen is tijdens een belangrijk congres op een ander continent. Mijn hoofd schreeuwt om meer inhoud. Ik heb zo langzamerhand echt het idee dat de gemiddelde MC meer zinnigs uitkraamt over onze huidige maatschappij dan één van mijn belangrijkste actualiteitsbronnen.
Hoe kan dat toch? Waarom is ‘leuk doen’ opeens zo belangrijk geworden in een land dat altijd ‘zo nuchter’ was? De ommezwaai is wel erg groot. Tegenwoordig ben je een echte snakker als je niet tenminste één Fokke ende Sukke in je Powerpointpresentatie over de literatuur in de Middeleeuwen verwerkt. Ons verstand wordt te grabbel gegooid. We hoeven Jiskefet niet meer aan te zetten om eens lekker aan het lachen gemaakt te worden, we kijken gewoon het journaal. Toch niet zo'n groot verschil tussen ‘nieuwszender’ en ‘spelletjeszenders’ dus. Ik vrees ook het ergste voor de boekenweek. Giphart over de onderwereld - woehoe, dat wordt vast weer lachen. Orpheus en Euridyce die klaarkomen in de Styx? Ik zet de lachtape vast aan.
Bij deze doe ik een oproep aan de serieusheid. Please step forward! Geef me iets om over na te denken, iets om op te kauwen. Red het land voordat we met ons allen nog verder dan onder zeeniveau zakken, red ons van platvloersheid en het lachen om onze eigen scheten.
Ctrl enter!
Auteursrechtelijk beschermd