Passionate. Jaargang 8

[p. 38]

T.D. Wieringa
Pantserwals rond Badme

Als eens de zegen van het brood
daalt in zoete schemering
corned beef van een oorlog terug
aangevuld met kleine hapjes nieuws.
‘Het gaat niet goed! Massawa wil niet vallen
zelfs niet na het hevigst offensief.
Haar havens branden.’

En van alles is tekort
al rolt in schutkleur van de nacht
materieel aan over enkelspoor.
Het is te ver, het gaat te traag
voor het ongeduldig front.

Op! Op! Op!
als veel te vroeg
een nieuwe zon verschijnt
en alle sterren doven.
Zij graven in, zij stormen uit
conform de lessen uit het handboek
Van vuistbijl tot Kalashnikov.
Zelfs de lammergieren jammeren
om het bederf van zoveel sterven
tegelijkertijd.

Tot niemand anders dan de nacht
de ogen komt blinderen
van het ongetelde, opgedreven
en weer afgetrokken voddenlegioen.
‘Hooguit een paar honderd’,
verklaart het Zuiden. Het Noorden hoont
en noteert een grote zege:
‘Ja! groter nog dan Adowa!’

Maar ongeacht welk telraam
zij zullen nooit een beitel zien
om met eer te worden afgetekend
op de wanden van het heiligdom.
Haar martelaren kijken toe
hoe het oude hout van de acacia's
wordt opgestookt.
Hoe woestijngeheimen
brandstof worden
in de vuren waan van deze dag.

Roseau, 22 november 1999

[p. 39]