Passionate. Jaargang 7

[p. 10]

Apologie

Ik sliep eens met een vrouw van tin.
Zij rammelde van misverstand.
Ik hield haar slechts met moeite
bij elkaar - wat moest ik anders doen?
ik had haar lief, of dacht dat maar;
ik heb nog nooit een man ontmoet
die raad wist met zijn hart, en dan,
ik heb nog nooit een vrouw gehad
die raad wist met een man, enfin,
ik heb nog nooit een mens gezien
die raad wist met zichzelf. Maar goed,
intussen zat ik met die vrouw, ze hoestte
zwarte olie op en roestte bij de naden
en haar schroeven raakten los.
Er werd gestameld van verdriet,
er werd geviswijfd in de straat,
er werd elkaar een tijdje niet gezien,
er werd ontmoet op zondagbankjes
in het grote bos - waar bladeren maar
al te gretig aangeschuifeld kwamen
om te laten zien hoe laat het was.
Het was te laat, ik was de klos,
ze lag aan stukken in mijn bed -
de liefde als een bouwpakket.

Voor Peter Swanborn

Aan jou is verder niets te zien
dan dit: je zweet betekenis,
je ademt poëzie, je wasemt kunst
op koude ruiten. Als ze je nog eens
opensneden, zat er niets onder je huid
dan zachte weke boterletters
in een bad van rode inkt.

Je slacht één zwarte zwaan per week
voor een verzuurde ochtendkrant.
Je strompelt door verstilde dromen,
stamelt blauwe lettertekens,
legt de maan in kleine stukjes
weg tussen de dekens
tot je netjes wordt verbrand;

maar uit je urn - een foliant
met spuuggelijmde linnen band -
wordt tot in de eeuwigheid
een oeverloos geouwehoer vernomen.

[p. 11]

Parfum of palfium

 

Voor Moos Volke, po@

 

Luister naar de dichter, want ik sta met je te praten

 

en ik zeg je: jij doet dingen die je ook had kunnen laten

 

ik woon niet in de Bijlmer en ik leef niet als een schurk

 

met een strot vol grote woorden en de diepgang van een kurk

 

ik hou niet van de dieventaal waar jij je van bedient

 

je zegt je hebt dit niet verdiend maar yo waar haal je het vandaan

 

om te schimpen op de poëzie je weet van haar bestaan

 

maar van de klok die jij hoort luiden ligt de klepel op de maan

 

 

 

Je zegt het is parfum of palfium en opera of opium

 

ik zeg je het ligt anders het verschil is flinterdun

 

dichters volgen onderricht door rappers opgesteld

 

maar van rap valt niets te leren als er niets mee wordt verteld

 

ik maal niet om de taal van de straat waar jij op staat

 

het gaat om de verhalen die je van de tegels schraapt

 

blijf liggen in je alfabed en draai je nog eens om:

 

ivoren torens storten in terwijl je verder slaapt

 

 

 

Van dit verbaal op mijn hurken zitten krijg ik nu al kramp, ik vraag

 

wie kraakt er op je harde schijf wat leeft in jouw heelal

 

wil je huilen naar de maan of ga je vreten van verval

 

draai je de nummers van de wereld of alleen het kengetal, want:

 

sig-ni-fi-cant beter is het woord voor op het oor gehoorgestoord,

 

slap gelul wordt opgeblazen met de fietspomp van het woord

 

als jij je banden lek rijdt haal je vloekend je verhaal

 

en smeedt opnieuw een windei op het aambeeld van de taal

Ingmar Heytze