Passionate. Jaargang 6(1999)– [tijdschrift] Passionate– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 32] [p. 32] Cocktail Soms zijn de doden het gesprek van de dag ze verwarren het uitzicht van de levenden die zwevend boven gin, wodka, aqua vitae het soortelijk gewicht van het geluk beproeven. Soms raken de doden los van hun betekenis zoals Anna die geveld door kinkhoest mij achteloos verruilde voor Bourbon het rauw-zoete monster dat geduldig haar lever opvrat. Soms vorm ik een kring van vadsige geliefden weerkaatst door de lachspiegel van een shaker waarin Apple Jack, Screwdriver of Widow's kiss schuddebuikend naar de drinkers staart. [pagina 33] [p. 33] De Gevleugelde Laat in november, verborgen in bed luisterend naar oud nieuws van nieuwe profeten en het verkeer dat in strepen voorbijraast meende ik Jan A. weer te zien, struikelend hij die in vele tongen sprak over dat wat wij begeren en ons kwetst en het kwaad dat voor de zon opkomt alweer ongemerkt is geboren zijn smal gelaat waarop ijdelheid en spot een vuistslag werden voor menig versifex imponeerde mij nog steeds maar dood is dood en onze vriendschap zoveel jaar gelee heeft zich verdund tot mijn staren naar zijn zerk zo de jenever omdat die, volgens hem, met ijs onbedoeld dubbel wordt geschonken. [pagina 34] [p. 34] Chronos Elke dag een hartslag het roesten van de tijd en elke nacht verder van mij af het ijzeren geheugen dat zich geen leugen wil herinneren en even armzalig als voorheen de uit beton gehakte avond winters licht dat uitdooft op een boek, een brief en het dagelijks verkeer van stemmen. [pagina 35] [p. 35] Telefoontje uit Bethlehem Wanneer een ochtend als deze zich verheft in niets ontziend licht en het oog vermoeid door bespiegelingen geen onderscheid meer maken kan en staakt dan verschijn jij met een frons die wijsheid suggereert wapperend met je lijkwade van Turijn. Mijn dagen, hier gedeeltelijk doorleefd, zijn weg - voorgoed maar jij blijft jong en afgemeten ternauwernood kon ik je bekennen dat wat jij hoopte in mij niet te vinden was jij schetste in een nachtcafé hoe een wereldrijk verging tot stof. Maar al die verjaarde rampen leiden slechts de aandacht af in de bekende abattoirs, hier ver vandaan klinken weer dezelfde gekken, onophoudelijk. Henk Houthoff [pagina 36] [p. 36] [pagina 37] [p. 37] Vorige Volgende